De derde culturele dag

Woensdag 17-09-2008

Hallo trouwe kijkers,

Hier weer een bericht van de drie Afrikaantjes. Alles is gelukkig weer uitgepraat en wij hebben afgesproken dat je het gewoon moet zeggen als je iets dwars zit. Dit werkt gewoon het beste, want anders ga je het opkroppen.
De voorstelling van gisteravond was bizar slecht! Het was een eindproject van een vierdejaarsstudent. Het waren drie scènes, die niets met elkaar te maken hadden. Maar wel dezelfde leidraad hadden, namelijk problemen in de liefde. Na elke scène kwam er een jongen die zei: ‘Ladies and gentlemen’. Het was dan de bedoeling dat er interactie met het publiek was en dat wij de scène dus konden veranderen. Echt heel raar.
Bovendien zat er een man naast Angela, die zo zwaar adem haalde dat het leek of hij aan het slapen was. De Black & Dekker decoupeerzaag, mama Nicolaï, was er niets bij. BIZAR!
Thuis is het echt super gezellig. Zelfs zo gezellig, dat Angela Lihandra mee naar huis wil nemen. Suzette, komiek zoals zij is, had hier totaal geen problemen mee en wilde haar koffers al gaan inpakken. Lihandra was al afscheid aan het nemen van haar moeder. De voorwaarde was echter wel dat Christine of Emilie (het liefst allebei) achter moest blijven. Pa en ma Reedijk/Nicolaï zijn jullie al toe aan puberruil?
Wij hebben ons echt kapot gelachen. Bij het naar bed gaan, deelde Suzette nog even mee dat wij echt ontzettend dierbaar voor haar zijn. Echt lief!
De volgende dag op het college aangekomen, gingen de studenten aan de slag met hun presentatie voor vanavond. Het is dan namelijk de officiële opening van de culturele week. Heel logisch, zo midden in de week. Niet waar?!
Tijdens deze opening is het de bedoeling dat de studenten hun cultuur aan de andere studenten presenteren door middel van hun geschiedenis, kleding en dans. Wij mochten nu alvast een kijkje nemen bij onze medestudenten. Alles stond al helemaal klaar, dus de cd werd in de speler gestopt. Maar ach ja, er zal weer eens iets niet verkeerd gaan. Het was een zelfgebrande cd en de speler pakte de cd niet. Daar ging ons voorproefje.
Voor de rest hebben wij niet zo veel bijzonders op het college gedaan, omdat iedereen echt heel druk bezig is met de culturele week.
Wel hebben wij nog een gangster ontmoet met schotwonden. Dit is Joe. Hij zat vroeger in een slechte wereld, maar is nu op het rechte pad. Alhoewel, hij wil graag naar Amsterdam voor de coffeeshops. Wij hebben dus zo nog onze bedenkingen over dat rechte pad. Are you with me?
Tussen de middag hebben wij gezellig met Lihandra gegeten. Na het eten mochten wij niet afwassen van Lihandra. Veronica (de huishoudster) moest dat maar doen. Zij krijgt immers genoeg betaald. Maar ja, het is nu woensdag en wij willen donderdag ook nog graag van een bord eten. Dus toch maar afwassen.
Vanavond gaan wij dus naar de opening van de culturele week. Suzette kan ons helaas niet brengen, omdat zij dan op de universiteit zit. Gelukkig is Tish zo aardig om ons op te komen halen. Wij waren echt heel benieuwd!
Op het college aangekomen, was iedereen uitgedost in vol ornaat. Zo zagen wij ons wel bekende Himba-vrienden. Verder zagen wij de Herero’s en natuurlijk onze mede-Bastaards. Onze groep wilde eerst nog even repeteren en daarna moesten wij hen de zaal binnen brengen, terwijl wij een spandoek droegen. Wij liepen toch al niet voor gek in onze ‘traditionele kleding’ (de spijkerbroek: echt een uitkomst)!
Vanaf nu kon het genieten gaan beginnen. Niemand weet wie wij zijn, dus wij konden lekker anoniem onze gang gaan. Helaas, bracht de directrice daar verandering in. In haar toespraak over de gemengde culturen op het college kwamen ook de Nederlandse uitwisselingsstudenten aan bod. Wij moesten zelfs opstaan om ons aan de andere studenten te laten zien. Opeens bleek er een tomaat naast Emilie te zitten: Angela. Wij konden onze anonimiteit voor de rest van de avond wel vergeten. Er kwamen nog een paar sprekers, die ook iedere keer weer naar ons wezen. Dus dat was rood, roder, dubbel rood. Bizar!
Wij kunnen alles wel heel uitgebreid vertellen, maar jullie kunnen beter de foto’s en het filmpje bekijken. Beelden zeggen veel meer dan woorden. Wij hebben in ieder geval genoten van de opening van de culturele week.

Veel kijkplezier van de niet meer zo anonieme drie Afrikaantjes!