Met ‘Simple Simon Says’ naar de Rock Lodge

Vrijdag 28-11-2008

Jullie zullen wel denken: waar gaat dit over?,

Nou, dit zullen wij zo vertellen. Om 06.00 uur ging onze wekker. Oei, dat was wel weer even zuur. Snel gedoucht, gegeten en daarna op naar het College.
Hier waren wij om 07.45 uur en wij wachtten op Simson in de centrale hal. Suzette zag ons zitten en zei: ‘Oh, jullie wachten hier op ‘Simple Simon Says’.’ Zij zegt dit eerdere keer wanneer het over Simson gaat, want zij kan zijn naam namelijk niet onthouden. Wij liggen dan helemaal dubbel.
Tijdens het wachten, zagen wij de directrice nog. Wij waren heel blij dat wij haar nog tegen kwamen, omdat het toch wel raar zou zijn geweest als wij geen afscheid konden nemen van haar. Wij hebben nog even gezellig met elkaar zitten praten en afscheid genomen met een knuffel. Het afscheid is waarschijnlijk niet voor lang, want in januari komt zij naar Nederland en hoopt daar ons dan te zien.
Intussen hadden wij een beller: ‘Simple Simon Says’. Hij vond het tijd om te vertrekken. Dus op naar de collegekar. Hij wilde al wegrijden, maar vroeg zich ineens af of er wel genoeg benzine in de auto zat. Even aan Geert, de auto-expert, vragen. Het leek hem niet haalbaar en dus nog maar even een ritje naar de benzinepomp. Bizar! Simson ging naar binnen en de auto werd van alle kanten bekeken en getest. Daar zaten wij dan met z’n drietjes. Maar goed, na twintig minuten waren wij eindelijk op weg. Hopelijk haalden wij onze afspraak van 10.00 uur nog.
Na flink doorgekacheld te hebben, kwamen wij toch nog op tijd. Bij de receptie langs om naar onze contactpersoon te vragen. Voor het eerst was alles goed geregeld. Wij kregen een rondleiding over het hele terrein en daarna gelegenheid om vragen te stellen. Wij hebben ons anderhalf uur dus goed besteed. Wij hebben zelfs nog activiteiten, die de kinderen normaal doen, uitgeprobeerd. Echt supergaaf! Zelfs ‘Simple Simon Says’ kon het niet weerstaan en ging helemaal los.
Toen was het tijd om naar huis te gaan. Onderweg nog biltong (= een traditionele lekkernij) in Okahandja gekocht.
Om 12.30 uur waren wij weer thuis. Wij zijn eerst ijsjes wezen halen voor na onze wentelteefjes (nee Sander, niet jaloers worden). Wij moeten natuurlijk wel ons best doen om voor er voor Suzette en Lihandra een onvergetelijke tijd van te maken.
De rest van de dag hebben wij gebruikt om ons onderzoek helemaal en daarmee bedoelen wij HELEMAAL af te ronden. Dus het College, de basisscholen en de Rock Lodge. Schouderklopje voor ons.
Nu maar snel aan het eten beginnen, want praten vullen geen gaatjes. En bovendien moeten wij vanavond weer film kijken. Wat wij totaal niet vervelend vinden.

En tot kijk, hè! Heel veel liefs van de drie Afrikaantjes.