Echt de laatste dag met elkaar

Zondag 30-11-2008

Lief thuisfront,

Vanochtend konden wij uitslapen, omdat Suzette vanavond met ons naar de kerstzangdienst zou gaan. Kunnen wij eindelijk uitslapen, lukt het niet. Wij waren allemaal op tijd wakker. Komt zeker door de opwinding voor ons vertrek. Nou ja, nu konden wij al onze spullen rustig selecteren en onze koffers alvast gaan inpakken. Dit was nog een heel karwei.
Gelukkig kwam er een moment dat alles was ingepakt en toen kon het wegen gaan beginnen. Spannend! Er was alleen één probleem: de weegschaal van Suzette is niet helemaal betrouwbaar en dus wisten wij niet zeker of onze koffers het juiste gewicht hadden.
Dus op naar de overbuurvrouw. Zij was niet thuis, maar haar man wel. Hij moest ons helaas mededelen dat zij geen weegschaal hadden. Goed, dan maar de buren naast ons proberen. Wat bleek: dit was een Nederlands gezin. Ontzettend aardige mensen. Zij hadden net een weegschaal gekocht, omdat zij volgende week ook terug naar Nederland vertrekken. Dat kwam dus mooi uit!
Wij dus snel weer naar huis om onze koffers te wegen. Wij hadden het toch aardig uitgekiend, want de één zit er net iets boven en de ander zit er net iets onder. Dat zal morgen dan wel goed komen op het vliegveld.
Vervolgens snel de weegschaal weer teruggebracht en nog even met de buren gepraat. Daarna werd het echt tijd om naar huis te gaan. Suzette was de hele ochtend al druk bezig om een uitgebreid diner voor ons klaar te maken. Wij mochten haar terrein, de keuken, dan ook niet betreden. Intussen was het tijd geworden om te gaan eten.
Bij binnenkomst in de keuken zaten Suzette en Lihandra al helemaal in stijl aan een keurig gedekte tafel. Al het nette servies was uit de kasten getoverd en er stonden vijf kaarsen bij elkaar op tafel. De vijf kaarsen stonden voor Suzette, Lihandra en ons drieën. Wij konden het dan ook niet droog houden. Gedurende de maaltijd zijn er nog wel meer tranen gevallen.
Na het gebed begonnen wij met een voorgerecht van sla met tonijn, ananas en avocado. Als hoofdgerecht aten wij hoenderpastei, aardappelen uit de oven, rijst met rozijnen, pompoen met zoete aardappel, bloemkool en sperziebonen. Als nagerecht kregen wij chocolademousse met gele pudding en slagroom. Ook was er nog abrikozenpudding met gele vla. Dit laatste paste er helaas niet meer in. Maar vanavond na de kerk konden wij nog smullen van alles, want er was nog genoeg over.
Aan het einde van de maaltijd hebben wij onze cadeaus ook direct gegeven. Wij wilden dit eigenlijk morgen doen, maar dan is er niet zo heel veel tijd. Suzette moet namelijk op tijd weg. Zij vonden het helemaal geweldig en natuurlijk kwamen de tranen weer. De lijst van Suzette komt in de keuken en die van Lihandra in haar slaapkamer. De boeken gaan mee op vakantie naar opa en oma. Het was dus geslaagd!
Na het eten hebben wij nog film gekeken. En daarna was het tijd om naar de kerk te gaan. Wij waren lekker op tijd. Meestal wordt het heel druk en dan is het moeilijk voor Lihandra om met haar rolstoel ergens te kunnen staan.
De dienst stond in het teken van Jezus als de Morgenster. Een morgenster geeft de komst van een nieuwe dag aan. De komst van Jezus geeft ook een nieuw begin aan en vandaar: Jezus de Morgenster. De hele kerk was ook versierd met sterren, die door de gemeenteleden waren gemaakt. Het zag er ontzettend mooi uit.
Rond 20.00 uur was de dienst afgelopen. Op weg naar huis zagen wij overal om ons heen bliksem. Dit was zo mooi om te zien dat Suzette besloot om nog wat langer rond te rijden. Het werd een wilde rit: bochtje hier, bochtje daar, midden door een grasveld, opspattend water, beslagen ramen, enz. Jullie kunnen begrijpen dat het een dolle pret was in het bakkie.
Na een uur kwamen wij thuis en hebben wij nog wat gegeten van al dat lekkers dat nog over was. Intussen hebben wij nog wat lekkere recepten opgeschreven, want wij willen jullie wel verwennen als wij terug zijn.
’s Avonds nog lekker film gekeken en daarna lekker naar bed. Morgen staan wij op tijd op om afscheid te nemen van Suzette. Dat zal behoorlijk zwaar worden.

Een hele lieve dikke knuffel van de drie Afrikaantjes.

P.S.: Nog even een Afrikaans gedichtje voor jullie van ons:

Ek wil nie meer rondvlieg en dwaal nie.
Ek wil soos ’n verrukte rooiborsie
by jou bly en vir jou sing.