Inbraakproef
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
25 September 2008 | Namibië, Windhoek
Donderdag 25-09-2008
Hier zijn de appeleters,
Vanmorgen gingen wij weer op naar het college. Het zou niet zo’n lange dag worden, omdat de studenten vandaag twee toetsen moesten schrijven.
Wij hadden het eerste uur EHBO. De docent wilde een dvd laten zien. Ons wordt geleerd: een goede voorbereiding is het halve werk. Blijkbaar had de docent hier nog nooit van gehoord. Zij moest nog een computer en beamer halen en vervolgens de hele boel opstarten. Dit gebeurde waar de hele klas bij zat. Ja, zo gaat zo’n les wel heel snel. Na twintig minuten konden wij dan eindelijk kijken. Lekker joh, al dat bloed. Ons ontbijt kwam bijna naar boven!
Hierna twee uur gym. Eerst theoretisch en daarna praktisch. Nou ja, de theorie bleef vandaag voor de verandering achterwege. Dus nog maar even wat onderzoek doen. Toen volleyballen. Wij zijn nog nooit zo goed geweest in vergelijking met andere studenten. Ook wel eens leuk voor de verandering. Een jongen kwam na afloop naar ons toe om ons een compliment te geven. Hij had meisjes nog nooit zo goed zien volleyballen. BIZAR!
Om 10.00 uur zat onze schooldag er al weer op. Wij konden nu mooi nog aan ons onderzoek werken. Wij zijn bij verschillende docenten langs geweest om antwoord te krijgen op onze laatste vragen.
Om 12.00 uur hebben wij een taxi naar huis genomen. Wij konden niet met Suzette meerijden, omdat zij langer op het college moest blijven en daarna direct naar de universiteit.
Thuis aangekomen hebben wij lekker warm gegeten. Daarna onze eerste siësta gehouden. Wij waren toch weer ontzettend moe. Na zo’n dutje hadden wij weer volop energie om onze gegevens te verwerken in het verslag.
Wij hadden zelfs zoveel energie dat wij hebben geprobeerd in te breken in ons eigen huis. Best moeilijk eigenlijk! Maar ja, wij wilden even weten of wij hier veilig zitten na gisteren. Wij zijn erachter gekomen dat het heel moeilijk is om over de hekken te komen. Het is ons dan ook niet zonder kleerscheuren afgegaan. En toen…hebben wij het opgegeven en onze sleutel maar gepakt. Werkt toch een stuk handiger. Nu kreupel aan ons avondeten beginnen.
Vanavond nog even lekker voor de televisie hangen. Dan naar bed om fit te zijn voor onze laatste collegedag.
Suzette liet gisteren weer merken dat zij heel blij met ons is. Wij hadden te veel eten klaargemaakt (dat krijg je met zo’n volle koelkast) en hadden een lekker bordje voor hen klaargemaakt. Het gevolg was dat zij in haar dagboek schreef dat de drie dierbare Hollandse meisjes kost hadden gemaakt voor de arme bewoners (nee, wij hebben niet in haar dagboek gelezen, maar zij las dit voor). Wij voelen ons hier echt thuis!
No worry nie, jullie horen ons morgen weer! De drie Afrikaantjes.
P.S. 1: Lieve opa en oma Blom, wij zijn u niet vergeten. Bellen is wat moeilijk, dus wij doen het nu zo. Wij willen u van harte feliciteren met uw 57-jarige huwelijksjubileum. Wij willen u nog vele gezegende jaren toewensen samen. Doe het dus rustig aan met z’n tweetjes, want wij kunnen u nog lang niet missen! Veel liefs van uw kleindochters Emilie en Christine.
P.S. 2: Lin, hoe staat je bril?
Hier zijn de appeleters,
Vanmorgen gingen wij weer op naar het college. Het zou niet zo’n lange dag worden, omdat de studenten vandaag twee toetsen moesten schrijven.
Wij hadden het eerste uur EHBO. De docent wilde een dvd laten zien. Ons wordt geleerd: een goede voorbereiding is het halve werk. Blijkbaar had de docent hier nog nooit van gehoord. Zij moest nog een computer en beamer halen en vervolgens de hele boel opstarten. Dit gebeurde waar de hele klas bij zat. Ja, zo gaat zo’n les wel heel snel. Na twintig minuten konden wij dan eindelijk kijken. Lekker joh, al dat bloed. Ons ontbijt kwam bijna naar boven!
Hierna twee uur gym. Eerst theoretisch en daarna praktisch. Nou ja, de theorie bleef vandaag voor de verandering achterwege. Dus nog maar even wat onderzoek doen. Toen volleyballen. Wij zijn nog nooit zo goed geweest in vergelijking met andere studenten. Ook wel eens leuk voor de verandering. Een jongen kwam na afloop naar ons toe om ons een compliment te geven. Hij had meisjes nog nooit zo goed zien volleyballen. BIZAR!
Om 10.00 uur zat onze schooldag er al weer op. Wij konden nu mooi nog aan ons onderzoek werken. Wij zijn bij verschillende docenten langs geweest om antwoord te krijgen op onze laatste vragen.
Om 12.00 uur hebben wij een taxi naar huis genomen. Wij konden niet met Suzette meerijden, omdat zij langer op het college moest blijven en daarna direct naar de universiteit.
Thuis aangekomen hebben wij lekker warm gegeten. Daarna onze eerste siësta gehouden. Wij waren toch weer ontzettend moe. Na zo’n dutje hadden wij weer volop energie om onze gegevens te verwerken in het verslag.
Wij hadden zelfs zoveel energie dat wij hebben geprobeerd in te breken in ons eigen huis. Best moeilijk eigenlijk! Maar ja, wij wilden even weten of wij hier veilig zitten na gisteren. Wij zijn erachter gekomen dat het heel moeilijk is om over de hekken te komen. Het is ons dan ook niet zonder kleerscheuren afgegaan. En toen…hebben wij het opgegeven en onze sleutel maar gepakt. Werkt toch een stuk handiger. Nu kreupel aan ons avondeten beginnen.
Vanavond nog even lekker voor de televisie hangen. Dan naar bed om fit te zijn voor onze laatste collegedag.
Suzette liet gisteren weer merken dat zij heel blij met ons is. Wij hadden te veel eten klaargemaakt (dat krijg je met zo’n volle koelkast) en hadden een lekker bordje voor hen klaargemaakt. Het gevolg was dat zij in haar dagboek schreef dat de drie dierbare Hollandse meisjes kost hadden gemaakt voor de arme bewoners (nee, wij hebben niet in haar dagboek gelezen, maar zij las dit voor). Wij voelen ons hier echt thuis!
No worry nie, jullie horen ons morgen weer! De drie Afrikaantjes.
P.S. 1: Lieve opa en oma Blom, wij zijn u niet vergeten. Bellen is wat moeilijk, dus wij doen het nu zo. Wij willen u van harte feliciteren met uw 57-jarige huwelijksjubileum. Wij willen u nog vele gezegende jaren toewensen samen. Doe het dus rustig aan met z’n tweetjes, want wij kunnen u nog lang niet missen! Veel liefs van uw kleindochters Emilie en Christine.
P.S. 2: Lin, hoe staat je bril?
-
25 September 2008 - 17:23
Sannie En Danny:
Heej meiden! Moesten jullie reanimeren? haha geniet lekker en alvast weltrusten, liefs van ons!
Ps. pas op dat je niet opgepaktvoor die inbraak he! -
25 September 2008 - 17:29
Mieke Van Der Kruk:
Ha Afrikaantjes,
Op donderdagavond ga ik jullie stukjes van de hele week uitprinten voor opa en oma Blom.
Zag net jullie wens voor opa en oma en dat zal ik met extra grote letters voor hen afdrukken.
Veel succes met alles wat jullie doen. Onze dochter Judith is vorige week weer thuisgekomen uit Ghana.
Groetjes,
Mieke van der Kruk -
25 September 2008 - 18:55
Papa N. :
Dear daughters,
Zo, daar zijn jullie (en wij) weer. AW en ik hebben hard gelachen om jullie inbraakfoto's. Wie gaat er nu inbreken met o.a. een ... pizzasnijder? Echt grappig! Dat het op deze manier niet lukte, is logisch. Toch wel slim van Emilie, om van binnen naar buiten te werken, want zo'n inbreker moet er natuurlijk ook weer uit. Zij denkt dus verder en is jullie een stapje vooruit. En heel belangrijk, Emilie, wanneer zo iemand ook weer uit het pand is.
Vooral voor jullie laatste opmerking ('wij voelen ons hier echt thuis') ben ik enorm dankbaar. Wat een geluk dat mama ook in deze nog voor jullie heeft kunnen zorgen! In een ander geval zou de tijd wel heel lang gaan duren.
Morgen nog een goede collegedag en dan gaat -na het weekend- het werk echt beginnen. Jullie hebben er zin in, zo heb ik gemerkt. En wij zijn razend benieuwd!
Welterusten en tot morgen weer,
je vader.
-
25 September 2008 - 20:30
Corrie Uit Lomb.:
Aan de waakzame afrikaantjes,wat heb ik nu weer allemaal gelezen,een man die snachts voor een raam staat, hoe kwam hij dan over dat hek,in ieder geval Emilie Christine en Angela hij komt niet om een kop en schotel te stelen,dus meiden allemaal een bus haarlak kopen en als het er op aankomt regelrecht in de ogen spuiten van de inbreker,jullie zijn met zn drieen dus dat moet lukken,ziet hij even een half uur niets,helemaal niet erg,en Christine ik heb de reactie van Suzette niet gehoord,is het daar gewoon dat ze in je tuin staan,of heeft ze de zwarte band kan natuurlijk ook, in ieder geval veel succes met jullie onderzoek dan krijgen jullie het lekker druk en ben je ook niet meer zo moe,veel plezier weer ik volg jullie in de berichten liefs Corrie -
25 September 2008 - 21:55
Zusje Linda:
Heey annie,
Ik wilde je bij deze zeggen dat ik je een mail heb gestuurd met foto's van mijn bril:D moet je maar ff kijken.
Fijne dag morgen en je hoort snel weer van mij!
Veel plezier en sterkte,
Dikke kus Van Mij XXX -
25 September 2008 - 22:33
Mama Reedijk:
hallo lieve meiden. Wat zullen jullie een lol hebben gehad bij het maken van de inbraak foto's. Leuk om jullie zo bezig te zien. Papa moest ook erg lachen. Ja,het college is een groot verschil met jullie eigen school in nederland. Wij leven hier ook wat hektiser.(schrijf je dat zo?) En bij jullie, don't worry be happy. Missen jullie de ondertiteling bij de films op tv, of hebben jullie ondertussen zoveel ervaring opgedaan dat je geen ondertiteling meer nodig hebt, Ja meiden zo'n sieta is niet verkeerd he! Zo kan je er de rest van de dag weer tegenaan. Ik zou dat er maar inhouden als dat mogenlijk is,maar ik denk dat jullie de volgenden weken, lange weken maken.Nou meiden ik ga naar bed, het is alweer half 1, truste en tot morgen. X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
