These Kands Lodge, daar boven op die berg

Donderdag 16-10-2008

Wij zijn blij dat wij jullie nog levend spreken,

Waarom wij blij zijn, horen jullie straks wel. Wij beginnen natuurlijk bij het begin. Gisteren werden wij keurig opgehaald door onze super aardige overbuurvrouw, die ook op de Namibia Primary School werkt.
De dag verliep vrij rustig. Christine zat in grade 2 en Angela en Emilie zaten samen in grade 3. Het knuffelen begint nu wel een beetje té te worden. Met name in grade 2 trekken de kinderen je bijna om. BIZAR!
Om 13.00 uur reden wij weer mee naar huis. Daar hebben wij eerst onze lunch gegeten, die wij de vorige dag van het college hadden gekregen. Daarna zijn wij de hele middag bezig geweest met het branden van cd’s voor het thuisfront. Daar ging onze siësta!
Wij waren precies op tijd klaar om met Suzette mee te rijden naar het Safari Court Hotel. Hier verblijft de delegatie uit Nederland. Wij zouden vandaar met een bus vertrekken voor onze braai.
Opeens stopte de bus voor een enorme berggebied. Uit de bus geklommen, zagen wij een soort Tarzan met zijn game drive jeep. Daar stapten de docenten in en wij moesten even wachtten op de andere jeep. Wij zijn netjes opgevoed en laten de oudere mensen natuurlijk voorgaan.
Na tien minuten begonnen wij aan een gevaarlijke tocht. De Tarzanman wees een bergtop aan en daar zou de braai gehouden worden. Nou, daar gingen wij dan. Berg op, heuveltje af, oeps een steen, even tegen hangen met z’n allen, kijk uit een boom, hoor jij de motor nog? Nee, deze was dus uitgevallen. Snel uitstappen en een paar stenen achter de banden leggen anders zouden wij wel heel snel weer beneden zijn. Ja hoor, de drie Afrikaantjes met hun goede manieren zaten weer in de verkeerde jeep.
Het duurde niet lang of de motor was weer gestart en wij konden verder gaan. Al snel viel de motor weer uit en toen hadden wij het wel gehad. Eén van de studenten begon zijn moeder al te bellen: 'Mam en paps, ik hou van jullie!'. Als je de stenen onder je jeep hoort kraken en je ziet een gapende afgrond naast je, dan wil je maar één ding: zo snel mogelijk uitstappen.
De anderen waren al gearriveerd bij de These Kands Lodge boven op de berg, dus kwam de Tarzanman onze groep ophalen. Na veel gegil, waren wij dan eindelijk boven.
Nou, het was wel de moeite waard geweest. Wat een uitzicht! BIZAR! Wel jammer dat wij door al dat gedoe de zonsondergang mis waren gelopen.
Wij hebben echt een fantastische avond gehad boven op die berg. Lekker gegeten, gedronken, gekletst, gezongen en gedanst. Wij zullen deze ervaring niet snel vergeten!
Rond 23.00 uur begon de aftocht naar beneden. Het was intussen behoorlijk koud geworden, maar vooral ook donker. Zouden wij wel veilig beneden komen? De docenten waren wel opvallend luidruchtig tijdens de terugweg? Hou zou dat toch komen?
Beneden gekomen, werden wij door de bus weer naar het hotel gebracht. Daar hebben wij afscheid genomen van de studenten en docenten. Wij zijn zo snel mogelijk ons bed ingedoken, want morgen gaat de wekker gewoon weer om 05.15 uur. Het was echt een avond om nooit meer te vergeten!

Groetjes van de drie zeer vermoeide Afrikaantjes.

P.S.: Sorry, dat wij ons bericht vandaag pas plaatsen. Wij hadden het zo druk met van alles en nog wat, dat wij er gisteren helemaal geen tijd meer voor hadden. Maar goed, beter laat dan nooit.