Een drukke dag

Woensdag 27-08-2008

Lieve allemaal,

Vanmorgen waren wij om 07.00 uur wakker. Wij zijn toen direct begonnen met het maken van onze reisverslagen op de laptop (erg bedankt paps Nicolaï!). Wij dachten dat dit heel handig was. Wij konden de verslagen dan knippen en plakken en op onze site zetten. Toen alle verslagen klaar waren, hebben wij foto’s uitgezocht om op de site te zetten. Nadat alles klaar was, hebben wij de verslagen met foto’s op onze USB-stick gezet.
Na gedoucht en gegeten te hebben (het was intussen al middag), vertrokken wij naar een internetcafé dat op loopafstand van ons huis was. Onze droom viel al snel in duigen, want wij mochten onze USB-stick daar niet gebruiken. Wij moesten echt het centrum van Windhoek ingaan om de verslagen op de site te kunnen zetten.
Wij dus weer vertrokken naar huis. Wel eerst nog even hamburgers gekocht voor het avondeten. Thuis aangekomen, ging Aletta met ons mee naar het centrum. Zij kon ons dan een goed internetcafé aanwijzen.
In het centrum aangekomen, gingen wij eerst naar het ministerie van Home Affairs om ons studentenvisum op te halen. Dit zouden wij namelijk vandaag op kunnen halen. Maar je begrijpt het al: er was voor de verandering weer eens wat mis gegaan. Een mevrouw ging voor ons bellen en vervolgens moest Emilie met haar meelopen. Na twintig minuten kwam zij weer terug met de mededeling dat wij morgen terug moesten komen. Wij moesten dan per persoon 390 N$ (= 39 euro). Er zat dus niet veel anders op, dan morgenochtend vroeg weer terug te komen.
Daarna op naar het internetcafé. Bij het café aangekomen, konden wij voor twee euro een uur internetten. Dit lijkt lang, maar dat valt best tegen. De internetverbinding is namelijk behoorlijk traag. De verslagen stonden wel zo op de site, maar daarna moesten de foto’s nog. Dit lukte wat minder goed. Op onze site bleek maar plaats voor tien foto’s. Dit is natuurlijk niet zo heel veel voor meiden, die zo veel beleven. Gelukkig kan er ruimte bijgekocht worden. Het thuisfront is hier al druk mee bezig.
Toen het uur om was, zijn wij nog even naar het ziekenhuis geweest. Dit ziekenhuis zit vast aan een klooster. Best leuk om al die nonnen te zien lopen. In het ziekenhuis gingen wij even op bezoek bij een vriendin van Aletta, die twee behoorlijk grote operaties achter de rug had. Gelukkig ging het al een stuk beter met haar.
Hierna vertrokken wij weer naar huis, want wij moesten onze koffer nog pakken voor morgen en het thuisfront zou ook nog bellen.
Thuisgekomen maakte Aletta voor ons hamburgers met zure chips (= patat). Zij strooit citroen over de patat, omdat dit het vet wegneemt. Smaakt best apart.
Tijdens het eten kwam auntie Jane ook nog even langs. Fabian kwam niet eten, dus Angela ging maar even kijken of alles wel goed ging. Het bleek niet zo goed te gaan, want hij lag namelijk dronken in zijn bed. Wij hebben hem dus maar lekker laten liggen.
Na het eten belde Sander (de vriend van Angela). Zij hebben even fijn samen kunnen praten. Daarna belde papa Nicolaï. Christine en Emilie vonden het fijn om weer even met hem te praten.
Vervolgens hebben wij afgewassen en zijn lekker op tijd naar bed gegaan. Jullie zullen wel denken, die gaan steeds vroeg naar bed. Het is gewoon behoorlijk wennen aan het leven hier. ’s Avonds ben je zo moe, dat je gewoon lekker op tijd naar bed wil. Bovendien hadden wij met een taxichauffeur afgesproken dat hij ons om 07.45 uur zou ophalen om naar het ministerie te gaan. Wij kunnen deze chauffeur bellen als wij weg gaan. Dit is wel veilig en dan hoeft Aletta ook niet iedere keer mee. Wij moeten namelijk bijna alles voor haar betalen. Dus dat tikt wel lekker aan.

Tot het volgende bericht! Veel liefs van de drie Afrikaantjes.