Een hete dag

Woensdag 03-09-2008

Alles okidoki,

Vanmorgen ging bij ons voor de verandering weer eens vroeg de wekker. Wij dus weer douchen, eten en maar weer op pad. Wij hadden gisteren afgesproken met iemand van het college om te gaan lopen en onderweg zou zij ons dan oppikken.
Je raadt het al: wij waren bijna bij het college en toen kwam zij daar toeterend aanrijden. Wij mochten de laatste meters nog met haar meerijden. Toch best aardig.
Op het college gingen wij direct op zoek naar Maureen. Zij werkt als docent op het college en geeft natuurwetenschappen. Zij zal ons de komende twee weken begeleiden op het college, omdat Simson (onze begeleider) nog op huwelijksreis was.
Maureen had nog het één en ander te doen, dus werden wij gedropt bij klas 3C. In deze klas zaten ook de studenten, die ons gisteren hadden rondgeleid op het college. Het viel ons op dat de lesstof heel veel leek op de stof, die wij op de middelbare school hadden gehad.
Na de les gingen wij op zoek naar de rector. Er moest namelijk nog het één en ander besproken worden over al de veranderingen. Helaas was zij niet aanwezig.
Vervolgens gingen wij op zoek naar Suzette. Zij werkt namelijk ook op het college. Zij kon ons vertellen dat wij bij haar gaan verblijven in een eigen huisje op haar terrein. Zij is ook druk aan het zoeken naar internetmogelijkheden voor ons.
Om 11.25 uur hadden wij ons volgende college, namelijk EPT. Dit lijkt op onze stuloco-uren. Je praat tijdens deze lessen over je stage-ervaringen en je moet jezelf dan evalueren op bepaalde punten. Er ontstond tijdens dit college een enorme discussie over het corrigeren van kinderen door middel van geweld. Met name onze mening werd zeer belangrijk gevonden. Wij vertelden dat het in Nederland niet is toegestaan om kinderen op die manier te corrigeren. Je probeert juist met de kinderen te praten, zodat zij geconfronteerd worden met hun verantwoordelijkheid. De meeste studenten vonden dit maar raar, omdat zij niet konden voorstellen dat dit zou werken.
Eén student gooide in de groep dat rijke kinderen meer discipline hebben, dan arme kinderen. Er zijn in Namibië best veel arme scholen. Hij bracht dit als argument naar voren om te laten zien dat in Namibië wel geweld nodig is om kinderen te corrigeren. Dit viel niet bepaald goed in de groep. De discussie werd zo alleen nog maar vuriger. Uiteindelijk heeft de docent er maar een eind aan gemaakt en zijn wij buiten nog verder gegaan met de discussie.
Dit was ons laatste college en dus mochten wij naar huis. Jammer genoeg was de docent, die ons thuis zou brengen al vertrokken. Dus wij waren van plan om te gaan lopen (± 20 min.). Wij kwamen nog een paar studenten tegen, die zeiden dat wij niet moesten gaan lopen. Het was (volgens hen dan) veel te ver. Zij zouden wel even een chauffeur voor ons regelen. Zo gezegd, zo gedaan. Wij werden netjes door de buschauffeur van het college thuisgebracht.
Wij zijn trouwens ook door een groepje studenten uitgenodigd om een weekendje met hen naar Rehoboth te gaan. Dit is een plaatsje vlakbij Windhoek, waar de studenten oorspronkelijk vandaan komen. Lijkt ons heel gezellig!
Bij thuiskomst was er niemand, dus wij hebben een bammetje en soep á la Linda gegeten (dus een pakje soep met spaghetti erin). Heerlijk!
Wij waren voor de avond uitgenodigd om met mama Nicolaï, Arie Willem, Suzette, Lihandra (de dochter van Suzette) en nog vier vrienden wat te gaan eten bij Joe’s Beerhouse. Dit schijnt een heel leuk restaurant te zijn in Windhoek. Om 19.00 uur werden wij verwacht bij het restaurant, dus wij hadden een taxi besteld voor 18.30 uur.
Wij zaten dus om 18.30 uur netjes op de stoep te wachten. Na een kwartier was hij er nog niet. Bellen dus maar. Hij zei dat hij eraan zou komen. Om 19.05 uur was hij er nog niet en werden wij gebeld door Arie Willem. Hij wilde weten waar wij waren. Nou, thuis dus. Suzette besloot ons maar op te komen halen en wij hebben de taxi afgebeld. De chauffeur was er niet blij mee, maar dat is zijn zorg.
Bij het restaurant aangekomen, zagen wij een heel aparte gelegenheid. Het restaurant is namelijk niet echt binnen. Je zit zowel buiten als binnen. Het is een beetje moeilijk uit te leggen.
Bij het krijgen van de kaart zagen wij iets wat ons wel in de smaak viel: Bushman Sosatie. Dit is salade met friet en nu komt het: kip, kudu, zebra, krokodil en struisvogel. Dit viel ons erg in de smaak. De krokodil werd niet door iedereen even lekker gevonden. Gelukkig kon Angela haar stukje bij Arie Willem kwijt.
Het was gewoon een ontzettend gezellige avond, maar rond 22.30 uur was het toch echt tijd om naar huis te gaan.
Wij moesten met z’n vieren op de achterbank van Suzette. Christine zat lekker, Emilie zat iets te dicht bij de voorruit, Angela had het gevoel dat zij ongelijke billen had en Arie Willem had een date met de deur.
Gelukkig kwamen wij veilig bij het huis van Aletta aan en konden wij lekker gaan slapen. Het was weer een leuke dag geweest!

Trusten van de drie Afrikaantjes.