Laatste dag bij Aletta

Donderdag 04-09-2008

Hey me dairlings,

Om 06.30 uur liep onze geliefde wekker weer af. Wij hadden het eerste uur geen les, maar moesten nog even bij de directrice langs, dus besloten om toch maar niet al te laat weg te gaan.
Om 07.30 uur waren wij dus op weg naar het college. Wij besloten om een stuk af te snijden. Angela wist zeker dat het goed zou komen, maar eenmaal op weg kregen wij het toch wel benauwd. De weg ging namelijk de hele andere kant op. Wij liepen dus van het college weg. Toen zagen wij opeens mensen (studenten) de bosjes inlopen. Wij er achteraan en jawel hoor: wij kwamen bij het college uit.
Onze medestudenten stonden al buiten te wachten en vonden het nog steeds zo bizar dat wij naar school waren komen lopen. Als eerste gingen wij naar de directrice om een afspraak met haar te maken.
Vervolgens gingen wij naar de scienceklas. Hier hadden wij een discussie over stage-ervaringen. De discussie ging over het feit dat de kinderen op school les krijgen in het Engels vanaf grade 4. Dit is heel moeilijk voor de kinderen. Natuurlijk werd er ook naar de situatie in ons land gevraagd.
Ook kwam naar voren dat je in de klas eigenlijk geen lievelingetjes moet hebben. Wij kwamen toen met ons ‘zonnetje van de week’. Ieder kind staat dan gedurende een week in de spotlights. Zo wordt er niemand voorgetrokken. De studenten vonden dit een heel leuk en goed idee.
Een ander punt in de discussie was dat je passie moet hebben voor het lesgeven. Toen wij echter met een aantal medestudenten alleen waren, hoorden wij dat zij alleen leerkracht willen worden, omdat zij dan meer kans op een baan hebben en zij hoeven er niet zo lang voor te studeren. Zij studeren drie jaar en krijgen hun geld terug als zij afstuderen.
Aan het einde van de les kregen wij te horen dat de docent van wiskunde had gebeld om te zeggen dat haar les niet doorgaat. Dus wij waren weer zo free as a bird.
Wij zouden om 12.00 uur met Suzette mee naar huis rijden om daar te eten, dus wij moesten nog even wachten. In de tussentijd hebben de studenten ons een kaartspel geleerd. Dit gaat zo: iedere speler krijgt twaalf kaart. Er is een pot, waar de eerste speler een kaart van pakt. Kun je een straatje leggen of drie dezelfde kaarten maar van verschillende soorten, dan mag je dat neerleggen. Als de speler klaar is, gooit hij/zij een kaart weg. De volgende speler heeft dan de keus om een kaart van de pot of van de weggooistapel te pakken, enz. Wel is het zo dat er maar één straat met bijv. klavers mag komen te liggen en dus ook bijv. vier verschillende koningen. Het lijkt op rummikub, maar het verschil is dat je moet aanleggen bij wat er al op tafel ligt. Dus oefenen maar, want dan kunnen wij het straks thuis met elkaar spelen.
Rond 12.15 uur vertrokken wij met Suzette naar huis, maar eerst nog even langs de winkel om Old Brown Sherry te halen. Wij lusten hier wel pap van (haha).
Bij Suzette aangekomen, kregen wij ragout met rijst, doperwten en komkommer. Na het eten natuurlijk netjes afwassen en dan op weg naar Aletta. Zij wilde mama Nicolaï en Arie Willem (zeg maar A.W., anders snappen de Namibiërs het niet) nog graag zien voordat zij weg zouden gaan.
Aangekomen, lag zij op bed. Gelukkig kwam zij na een halfuurtje gezellig bij ons aan tafel zitten. Wat bleek: zij had een loper voor over de tafel en placemats gemaakt met printen van Afrikaanse dieren erop. Echt ontzettend mooi!
Toen Fabian thuiskwam maakte hij de barbecue aan, omdat Aletta haar beroemde broodjes nog graag wilde laten proeven. Nou, het smaakte heel goed.
Na het eten hebben wij Fabian de taxi laten bellen, omdat wij dachten dat hij voor ons niet meer wilde komen. De chauffeur was ditmaal wel iets te laat, maar voor zijn doen aardig op tijd.
Toen mama Nicolaï en A.W. weg waren, zijn wij onze koffers gaan inpakken. De volgende dag zouden wij immers naar Suzette vertrekken. Wel leuk, want dan kunnen wij het laatste weekend nog doorbrengen met mama Nicolaï en A.W.
Wij alles ingepakt en lagen vermoeid in bed, komt Norbert langs. Hij wilden ons de laatste avond nog meenemen naar de disco. Christine en Emilie hadden hier totaal geen fut voor en Angela liep maar te roepen tegen Norbert dat het zeker een grapje was. Oké, Norbert hield het een kwartier vol, maar daarna moest hij verschrikkelijk lachen. Het was inderdaad een grap. Om het toch nog een beetje gezellig te maken, hebben wij met elkaar nog wat gepraat. En Norbert heeft met name gedanst om de muziek van zijn mobiel. Echt om je een ongeluk te lachen.
Rond 22.00 uur vonden wij het wel genoeg en hebben wij hem naar huis gestuurd. Morgen namelijk weer om 06.30 uur opstaan om naar het college te gaan. Dit keer hadden wij een duidelijke afspraak met de docent van de college. Zij zou ons bij het huis op komen halen.

Check jullie later! Homies for life! De drie Afrikaantjes.