De eerste culturele dag

Maandag 15-09-2008

Hello Betty Boopers,

Vanmorgen was het toch weer even moeilijk om uit bed te komen. Met name Angela en Christine hadden graag in hun bed blijven liggen. Gelukkig hebben zij dit niet gedaan.
Om 07.15 uur vertrokken wij met Suzette naar het college. Suzette zei dat wij onze camera’s maar in de aanslag moesten houden, omdat veel studenten in hun traditionele kleding naar school zouden komen.
Wij waren nog maar net op school of daar kwamen al drie studenten in Hererokleding aan. Echt super mooi om te zien!
Op een gegeven moment komt er een (wij dachten) student naar ons toe. Dit is heel normaal, want het gebeurt namelijk voortdurend. Wij zijn al gewend dat wij een populair item in de school zijn. Dus wij dachten: gewoon netjes voorstellen en dan gaat hij vanzelf weer weg. Wij kregen netjes allemaal een hand en toen zei hij zijn naam. Blijkt het onze begeleider te zijn. Hij was dus terug van huwelijksreis. Oeps! Angela flapte er nog uit: ‘Zo, dat ziet er goed uit. Niet wat voor jullie dames?’ Nogmaals oeps!
Onze medestudenten behoren tot de Bastards. Ook zij hadden traditionele kleding bij zich en zij vroegen of wij ook wat bij ons hadden. Helaas had niemand ons verteld dat dit culturele feest op het college zou zijn en wij hadden dan ook niets bij ons. Best wel jammer eigenlijk.
Vandaag hadden wij alleen vijf periodes wiskunde. De docent vond het na drie periodes wel genoeg en liet ons dus gaan. Wij waren voor de rest van de dag vrij. Nou bijna dan, eerst nog even een bijeenkomst met de directrice. Zij wilde de studenten nog even streng toespreken. Het zit namelijk zo: iedere student moet twee kaartjes voor het feest van zaterdag verkopen om uit de kosten te komen. Maar ja, hoe krijg je zo’n menigte stil? Nou, precies zoals wij dat wel doen in de klas. Je steekt gewoon je hand op. En ja hoor, dit werkt ook bij de Afrikaanse studenten. Bizar!
Nu waren wij echt vrij en hadden genoeg tijd om alle studenten te bewonderen. Het ging zelfs zo ver dat wij met een paar Himba studenten op de foto gingen. Bekend van deze stam is dat zij zich met een bepaald spul insmeren, waardoor zij een rode huid krijgen. Verder hebben zij ook niet veel meer aan dan een rokje. Christine werd heel innig vastgehouden door één van de studenten en An stond er maar als opvulling tussen. Zij vond de studenten maar een beetje vies. Het gekke was echter dat Emilies vest meer onder het rode spul zat dan Christine. Zij dacht even dat zij happy was (haha). Merkwaardig en bizar!
Een andere anekdote was dat er een student naar ons toekwam om te vragen hoe het met ons ging en wat wij van Namibië vinden tot nu toe. Wij antwoordden met: ‘Naua’ (een woord wat wij geleerd hebben van Fabian en Norbert en dat mooi betekent). De student ging helemaal uit zijn dak. Direct begon hij een heel verhaal in zijn moedertaal tegen ons. Wij hebben hem toen maar uitgelegd dat wij nog niet zo heel ver gevorderd zijn met ons Afrikaans. Hierna vertrok hij dan maar weer. Wij waren niet meer interessant voor hem.
Vanmiddag zouden de studenten in hun traditionele kleding door Windhoek gaan lopen. Helaas wisten wij dit niet en hadden hier dus geen rekening mee gehouden. Maar vanaf morgen gaan wij zeker actief deelnemen aan de culturele week op het college.
Thuis zijn wij nu serieus aan ons onderzoek begonnen. Wij hebben nu weer precies voor onszelf op een rijtje wat wij moeten gaan doen en gaan nu dus ook hard aan de slag. Informatie hebben wij al verzameld en de eerste enquêtes zijn al aan de studenten uitgedeeld. Nu maar hopen, dat zij het ook invullen!
Vandaag is de eerste dag dat Suzette en Lihandra weer naar de universiteit gaan. Wij zijn nu dus meer op onszelf aangewezen. Nou ja, op onszelf. Suzette vindt dat zij voor al haar kinderen moet zorgen en heeft gisteren dus nog allemaal dingen voor ons klaargemaakt en in de koelkast gezet. Lekkere zelfgemaakte frikadellen met aardappelsalade.
Wij geven wel toe dat het nu super stil is in huis. Maar ja, des te meer aandacht voor ons onderzoek. In de weekenden zijn wij gelukkig wel lekker samen.
Wij zien uit naar onze verdere belevenissen deze week. De eerste dag was al lachen, dus er zal nog wel veel meer volgen tijdens deze culturele week.

Zoals wij wel zeggen: ‘Tot laturrr!’ De drie Afrikaantjes.

P.S.: Papa Nicolaï, wij hebben de bijbeltekst al weer veranderd hoor. Die Angela had het nog wel doorgelezen en niets gezegd. Zou zij wel hebben opgelet (haha). Bovendien hebben wij niet getrakteerd op koffie met een wafel, maar wij zijn getrakteerd. Merkt u het verschil?