Hup met die beentjes, goed voor die beentjes!

Vrijdag 03-10-2008

Hallo koukleumers,

Joepie, de wekker ging om 05.15 uur! Daar gingen wij op het gras: I must, I must, improve my bust! Nee hoor, grapje. Het was eerst douchen, eten en mentaal voorbereiden op de sportdag. Het zou een graadje of 30 worden. Dus dat was zonnebrand smeren, pet op en gaan met die banaan.
Wij stonden bepakt en bezakt op de taxi te wachten en toen ging er een telefoon. Wij hadden dus een beller en dit was de taxichauffeur. Hij wilde weten of wij stonden te wachten. Natuurlijk, wij zijn trouwe klanten. In weer en wind wachten wij (nou ja, wij hebben geen andere keus).
Om 06.40 uur kwam de taxichauffeur met zijn zoontjes. Het speet hem dat hij wat later was, want hij moest op zijn zoontje wachten. Deze moest namelijk naar school.
Bij het stadium aangekomen, waren wij (de Nederlanders) de eerste. Gelukkig duurde het niet lang, voordat het eerste busje kwam. In het busje zat onze favoriete teacher. Gelukkig had zij haar liniaal niet bij zich!
Wij hebben nog geholpen met het één en ander klaarzetten. Ook hebben Angela en Emilie een rondje gelopen van 400 meter om te kijken of de baan nog goed was. Kort daarna kwamen de twee bussen met onze atleten en de andere leerkrachten.
Er waren twee teams: de rode Cheetahs en de blauwe Bulls. Allebei de teams hadden ook een yell, die zij ’s morgens nog aan het oefenen waren.
Na een speech van de directeur kon de sportdag gaan beginnen. Er waren drie onderdelen: hardlopen (80, 100, 200, 800 en 1200 meter), verspringen en estafette.
Onze taak voor vandaag was het bepalen van de posities. Dus wie is eerste, tweede, derde en vierde. Een hele belangrijke taak voor de drie Afrikaantjes (schouderklopje).
Met name op de 1200 meter was de chaos het grootst. Kinderen, die tijdens het hardlopen flauwvielen, kokhals neigingen kregen, steken in de zij, benauwdheid, enz. Er was maar één iemand voor de EHBO. Dat was aanpoten geblazen.
Dit hebben wij op onze sportdagen nog nooit meegemaakt. BIZAR! Als verklaring werd gegeven dat bij de school te weinig faciliteiten zijn om de kinderen te trainen. Dit was duidelijk te merken. Naar onze mening hadden zij dit wel kunnen voorkomen. Zij hadden de afstanden korter kunnen maken of zij hadden het basketbalveld van de school kunnen opmeten. Zij hadden dan kunnen uitrekenen hoeveel rondjes de kinderen hadden moeten rennen voor een bepaalde afstand. Dit was gewoon zielig! Toch wilde Angela even weten hoe de brancard lag. Doos! Zij kreeg nog bijna mond-op-mondbeademing ook. Bah, die man miste nog een tand ook!
Rond 13.00 uur werd de sportdag afgesloten met een prijsuitreiking en een wedstrijdje hardlopen tussen de leerkrachten. Wij zijn derde, vierde en vijfde geworden van de acht. Dus, nogmaals een schouderklopje. Wij hebben nog even geholpen met opruimen en toen Mark gebeld. Hij zou er over een kwartiertje zijn. Oh ja, wij zijn uitgenodigd door een leerkracht van grade 3 (Emilies lievelingsleerkracht) om bij haar een weekendje langs te komen. Volgens Christine, die de foto’s van het huis heeft gezien, is het een enorm huis.
Na een kwartier stond Mark keurig bij het stadion. Schouderklopje voor Mark!
’s Middags hebben wij nog aan ons onderzoek gewerkt. Alle gegevens waren nu binnen en wij konden dus gaan beginnen met het beantwoorden van de deelvragen met betrekking tot de basisschool.
Vanavond doen wij het rustig aan. Morgen is er weer een dag. Lekker uitslapen!
Veel zonnige groetjes en slaap lekker in de kou en het onweer! De drie Afrikaantjes.

P.S.: Dit keer stond Suzette in de krant. Wij beginnen al een echte beroemde familie te worden. Zij heeft samen met collega’s in juni gestaakt in verband met het salaris van de leerkrachten. Aanstaande woensdag volgt er een tweede staking. Zij gaan dus niet naar het werk toe.