Allemaal een eigen klas

Dinsdag 14-10-2008

Hé schattepatatten,

Vandaag onze tweede dag op de Namibia Primary School. Hoe zou dat weer verlopen? Op school aangekomen eerst afgetekend. Dit moeten wij iedere keer doen als wij op school komen en als wij weer naar huis gaan. Tot nu toe was alles nog normaal. Angela ging weer naar grade 4 en Christine en Emilie zaten weer in grade 3.
Christine was net lekker bezig met haar wiskundeles, komt er ineens iemand binnen om haar weg te halen. Eén van de leerkrachten was ziek en zij hadden dus iemand nodig voor grade 2. Nou, daar ging Christine dan maar weer. Zo wen je nooit aan een bepaalde klas.
Zo gebeurde het dat wij dus vandaag allemaal een eigen klas hadden. Dit is natuurlijk best gaaf, maar als je iedere dag naar een andere klas wordt gebracht, kun je bijna geen band met de kinderen opbouwen. Wij hopen dus dat wij niet te vaak hoeven te wisselen.
Vandaag zijn wij begonnen met het uitdelen van de pennen. Gisteren waren er namelijk een heleboel kinderen, die geen pen hadden of die schreven met een lekkende pen of zelfs met alleen maar een vulling. Het was zelfs zo erg dat één van de kinderen, die een pen had gekregen, niet wist hoe hij de klikpen moest gebruiken. Een aantal kinderen kwamen zelfs met geld aanzetten om een pen bij de juf te kopen. Wij zagen al een heel handeltje ontstaan, maar hebben gezegd dat zij deze pennen van ons zouden krijgen.
Vanaf morgen gaat de directeur van de school proberen dat wij met één van de leerkrachten mee kunnen rijden, die ook in Pionierspark wonen. Voor ons is het best moeilijk om ’s morgens een taxi te krijgen. Onze taxichauffeur Mark heeft dan namelijk ontzettend druk. Hij doet wel heel erg zijn best om ons op tijd op te halen, maar het is niet echt prettig werken voor hem. Wij vinden dit best zielig en hopen dat wij dus wat met de directeur kunnen regelen.
Om 13.30 uur vertrokken wij weer naar huis. Het was even haasten, want Suzette had ons weer uitgenodigd voor een voorstelling op de universiteit. Zij zou om 13.50 uur vertrekken naar de universiteit. Bij thuiskomst had Suzette worstenbroodjes voor ons gekocht, omdat wij bijna geen tijd hadden om brood klaar te maken. Dit vonden wij echt superlief!
Op weg naar de universiteit moesten wij ineens weer terugkeren. Lihandra kwam erachter dat zij thuis iets was vergeten. Suzette was hier niet bepaald blij mee, want zij was al behoorlijk laat. Toch is zij weer naar huis gereden.
De voorstelling was heel kort, maar wel met een heftige boodschap. Het ging over een gehandicapt meisjes, dat door iedereen werd misbruikt.
Na deze voorstelling gingen wij weer naar huis. Hier hebben wij eerst onze siësta gehouden. Het hebben van een eigen klas is best leuk, maar ook veel improviseren als je geen duidelijke beschrijving hebt. Wij waren dus behoorlijk moe en zijn heerlijk gaan slapen. Daar knapten wij echt van op! Dat is ook wel nodig, want onze afspraak met de studenten was gecanceld en verplaatst naar vanavond. Wij gaan gezellig bij hun hotel langs om de foto’s te laten zien en een spelletje Party en Co te spelen. Gezellie! Nu gaan zij pas merken hoe kinderachtig Pabo-studenten zijn.

Een lekker dag! De drie Afrikaantjes.

P.S.: Oh ja, morgen moeten wij iets eerder opstaan. Wij moeten namelijk allemaal ons haar wassen. Na het strelen van onze haren, zijn de kinderen ook begonnen met het zoenen van onze haren. BIZAR!