Nog een shop-till-you-drop-dag

Donderdag 06-11-2008

Daar zijn wij weer trouwe fans!,

Vandaag weer heerlijk uitgeslapen. Blijkbaar waren wij toch al wat meer uitgerust, want om 09.00 uur waren wij alledrie al wakker. Eerst maar lekker gedoucht en daarna gezellie met elkaar ontbeten.
Vervolgens de laptop gepakt om onze website te raadplegen en om de uitnodiging voor onze vriendenavond te versturen. Hier waren wij net mee bezig toen Suzette thuiskwam met Lihandra. Zij moest vandaag weer een tentamen schrijven. Suzette kwam ons ophalen, omdat zij naar het winkelcentrum ging. Zij wist dat wij vandaag naar Independence Avenue wilden en zou ons wel even afzetten. Echt geweldig! Dit scheelt ons weer een taxiritje. Goed bezig! Bovendien zei Suzette dat wij rustig konden shoppen, want zij zou vanavond voor het eten zorgen.
Allereerst zijn wij op zoek gegaan naar traditionele Afrikaanse muziek. Dat is nog best even zoeken. Op een gegeven moment hadden wij toch wat gevonden en besloten om die cd te beluisteren. De cd viel in de smaak en dus hebben wij hem gekocht.
De man achter de kassa vroeg of wij uit Duitsland kwamen. Dit wordt ons trouwens herhaaldelijk gevraagd. Wij vertelden dat wij uit Nederland kwamen. De man begon direct in het Afrikaans tegen ons te praten. Hij werd helemaal dolblij. Hij groette ons met: ‘Lekker dag!’ Bij de uitgang van de winkel gingen de beveiligingspoortjes af. Wij keken dus achterom en de man van daarnet stak zijn duim enthousiast omhoog. Wij konden dus gewoon lekker doorlopen. Wij hadden iemand weer een leuke dag bezorgd.
Het gebeurde de laatste tijd wel vaker dat de beveiligingspoortjes afgingen als Angela er doorheen liep. BIZAR! Maar vandaag was er dan eindelijk een mevrouw, die zei dat er misschien nog een metalen strip in haar portemonnee zat. En jawel hoor, de strip kwam tevoorschijn. Vanaf vandaag kunnen wij dan eindelijk onbezorgd door de poortjes lopen. Dit hebben wij dan ook nog vaak genoeg geoefend. Winkel in, winkel uit, binnen, buiten, binnen, buiten. J
Voor de rest van de dag naar nog meer souvenirs gezocht. Dan besef je pas hoeveel familie je hebt. Toch is het ook wel leuk, want wij werden steeds beter in het afdingen. Wij kwamen nog Nederlandse toeristen tegen, die ook wat wilden kopen. Er werd echt een belachelijke prijs gevraagd. Wij hebben dus nog wat tips gegeven.
Om 14.30 uur vonden wij het wel welletjes en zijn lekker naar huis gegaan. Daar hebben wij eerst nog de uitnodiging verstuurd. Vervolgens ons omgekleed, omdat Suzette dacht dat zij weer naar een tentoonstelling moest. Na een collega gebeld te hebben, bleek het pas morgen te zijn. Nou ja, kunnen wij vanavond lekker met elkaar thuis zijn.
’s Avonds hebben wij heerlijk met elkaar gegeten. Suzette had weer echt haar best gedaan, omdat dit het laatste diner zou zijn voor wij op reis gaan. Voor de maaltijd heeft zij ook nog voor ons gebeden. Dat wij maar een veilige reis naar en een goede tijd in Cape Town mogen hebben. Ook bad zij dat wij weer veilig bij haar terug mochten keren. Echt fijn dat zij zo voor ons bidt. Dat geeft je echt het gevoel van thuis.
’s Avonds lekker met elkaar voor de televisie gezeten. Wij hebben getrakteerd op, hoe kan het ook anders, chocolade-ijs. Vooral Lihandra geniet hier ontzettend van. Maar dat mag dan ook wel, want zij is de hele tijd druk bezig met het leren voor haar examens.
Morgen onze laatste zaken voor Cape Town regelen en onze koffers inpakken. En dan… gaan met die banaan. Wij hebben er echt zin in!

Een hele dikke knuffel en veel -xxx-jes van de drie Afrikaantjes.

P.S.: De komende week zullen jullie het even zonder onze verhalen moeten doen. Maar als wij terug zijn, zullen wij alle avonturen weer op de site zetten! Tot dan.