Kom op, snel in de zon!
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
23 November 2008 | Namibië, Windhoek
Zondag 23-11-2008
Hé ijsmutsen,
Hoe gaan dat? Gisteren was het echt ontzettend gezellig! Wij hebben heerlijk gegeten en gelachen met elkaar. Suzette kan zich niet voorstellen dat volgend weekend ons laatste weekend alweer is. Hier zullen zij heel verdrietig zijn, maar thuis zullen zij springen van blijdschap. En zoals Suzette is, liet zij even zien hoe onze ouders er dan bij zouden zitten.
Wij hadden ook nog een stalker vanaf een balkon aan de overkant van het restaurant. Lihandra werd gebeld en het was Reginald, die jongen van de Paralympics. Hij stond daar te zwaaien en foto’s te maken. BIZAR!
Rond 21.30 uur waren wij thuis en hebben wij nog een film gekeken. Het was dus vrij laat toen wij naar bed gingen. Maar ’s avonds groot, ’s morgens groot. Wij zouden met z’n allen naar de kerk gaan.
Om 07.15 uur ging onze wekker vanmorgen dus weer af. Gedoucht en daarna wilden wij ons ontbijt klaar maken. Een lekker kopje thee, dachten wij. Nou, dat zat er mooi niet in. De kracht (= stroom) was eraf. Dat gebeurt wel vaker op zondag zei Suzette. Alleen wordt het nu niet meer bekend gemaakt. Vroeger werd er nog wel eens een briefje onder de deur door gegooid.
Daarna op naar de kerk. Vandaag was het de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Vanaf volgende week gaan wij dus weer de adventstijd in. Pa Nicolaï, hangt u dit keer de ster op?
Vandaag ging het over de wederkomst. Veel mensen staan hier namelijk niet meer bij stil. Daarom is het belangrijk dat wij door veel te doen, laten zien dat God er nog steeds is en dat de wederkomst zeker zal komen.
Thuis gekomen, deed de stroom het nog steeds niet. Dus het zondagse kopje koffie/thee werd dit keer gemaakt op een mini gasbrandertje. Heeft ook zo zijn charmes.
Suzette had gisteren beloofd dat zij kost voor ons zou maken, dus dat ging ook op het gasbrandertje. Het ging wel niet zo snel, maar toch. Gelukkig duurde het niet lang voordat er weer stroom was en Suzette het eten af kon maken op een echt fornuis!
Ondertussen lagen wij te maffen in de zon. Wij zagen onze kans nu schoon. Het was nu of nooit, want de wolken kwamen al langzaam dichterbij kruipen. Oké, wij zullen niet te veel klagen, want jullie hebben helemaal geen lekker weer. Dat zal wel wennen worden.
Rond 12.00 uur was het tijd om naar binnen te gaan. De wolken hadden de zon nu helemaal verstopt en bovendien zouden wij bijna gaan eten. Vandaag aten wij brandhoender. Met andere woorden: hete kip. Dit smaakte echt ontzettend lekker. Om af te koelen, werd er ook watermeloen gegeten. Echt bizar, hoe groot die dingen hier zijn!
Na het eten lekker film gekeken en gerelaxed. Dit is wat wij precies na ons avondboterhammetje weer gaan doen. Voorwaar wij hebben het goed!!!
Een onwijs, dikke, warme, mega mandy knuffel en kus van de drie Afrikaantjes.
P.S.: Ja mama Reedijk, dat zijn echt de voeten van Emilie. Zij wast zich wel iedere dag, hoor! En voor papa Nicolaï, wij hebben het hier goed, maar thuis ook. Het zal ook weer goed zijn om thuis te zijn!
Hé ijsmutsen,
Hoe gaan dat? Gisteren was het echt ontzettend gezellig! Wij hebben heerlijk gegeten en gelachen met elkaar. Suzette kan zich niet voorstellen dat volgend weekend ons laatste weekend alweer is. Hier zullen zij heel verdrietig zijn, maar thuis zullen zij springen van blijdschap. En zoals Suzette is, liet zij even zien hoe onze ouders er dan bij zouden zitten.
Wij hadden ook nog een stalker vanaf een balkon aan de overkant van het restaurant. Lihandra werd gebeld en het was Reginald, die jongen van de Paralympics. Hij stond daar te zwaaien en foto’s te maken. BIZAR!
Rond 21.30 uur waren wij thuis en hebben wij nog een film gekeken. Het was dus vrij laat toen wij naar bed gingen. Maar ’s avonds groot, ’s morgens groot. Wij zouden met z’n allen naar de kerk gaan.
Om 07.15 uur ging onze wekker vanmorgen dus weer af. Gedoucht en daarna wilden wij ons ontbijt klaar maken. Een lekker kopje thee, dachten wij. Nou, dat zat er mooi niet in. De kracht (= stroom) was eraf. Dat gebeurt wel vaker op zondag zei Suzette. Alleen wordt het nu niet meer bekend gemaakt. Vroeger werd er nog wel eens een briefje onder de deur door gegooid.
Daarna op naar de kerk. Vandaag was het de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Vanaf volgende week gaan wij dus weer de adventstijd in. Pa Nicolaï, hangt u dit keer de ster op?
Vandaag ging het over de wederkomst. Veel mensen staan hier namelijk niet meer bij stil. Daarom is het belangrijk dat wij door veel te doen, laten zien dat God er nog steeds is en dat de wederkomst zeker zal komen.
Thuis gekomen, deed de stroom het nog steeds niet. Dus het zondagse kopje koffie/thee werd dit keer gemaakt op een mini gasbrandertje. Heeft ook zo zijn charmes.
Suzette had gisteren beloofd dat zij kost voor ons zou maken, dus dat ging ook op het gasbrandertje. Het ging wel niet zo snel, maar toch. Gelukkig duurde het niet lang voordat er weer stroom was en Suzette het eten af kon maken op een echt fornuis!
Ondertussen lagen wij te maffen in de zon. Wij zagen onze kans nu schoon. Het was nu of nooit, want de wolken kwamen al langzaam dichterbij kruipen. Oké, wij zullen niet te veel klagen, want jullie hebben helemaal geen lekker weer. Dat zal wel wennen worden.
Rond 12.00 uur was het tijd om naar binnen te gaan. De wolken hadden de zon nu helemaal verstopt en bovendien zouden wij bijna gaan eten. Vandaag aten wij brandhoender. Met andere woorden: hete kip. Dit smaakte echt ontzettend lekker. Om af te koelen, werd er ook watermeloen gegeten. Echt bizar, hoe groot die dingen hier zijn!
Na het eten lekker film gekeken en gerelaxed. Dit is wat wij precies na ons avondboterhammetje weer gaan doen. Voorwaar wij hebben het goed!!!
Een onwijs, dikke, warme, mega mandy knuffel en kus van de drie Afrikaantjes.
P.S.: Ja mama Reedijk, dat zijn echt de voeten van Emilie. Zij wast zich wel iedere dag, hoor! En voor papa Nicolaï, wij hebben het hier goed, maar thuis ook. Het zal ook weer goed zijn om thuis te zijn!
-
23 November 2008 - 22:35
Lindaa:
Hey lieve meiden!
Weer een lekker dagje voor jullie en een heel koud dagje voor ons. Het heeft hier zowat heel de dag gesneeuwd en toen ik terug kwam van werke lag er al best een pakje sneeuw en glee ik vervolgens bijna 2 x op me plaat toen ik van de metro naar mijn fiets liep. Gelukkig was er al gepekeld. Hier gaat het ze gangetje. Ik aan me huiswerk, de rest voor de tv met de kachel aan. Hier vriest het in de computerkamer. ik zit in een trui, pantoffels, ochtendjas, 2 kruiken en een muts op. je begrijpt wel, aardig gek;) En inderdaad jammer dat jullie binnekort weer weg moeten daar, maar weet wel dat wij ook super blij zijn als jullie weer terug zijn:) Alleen zullen jullie wel weer moeten wennen aan het weer, eten en mensen enzovoorts...Nou afrikaantjes, ik lees jullie verslag morgen weer! TOt de volgende keer:D
Kus Lin -
23 November 2008 - 23:35
Mama Reedijk:
Hallo meiden.Het is waar wat Linda schreef, er is echt wel 6cm sneeuw gevallen en het is ook nog een hele tijd blijven liggen.:o Nu hoor ik het regenen,dus de sneeuw zal wel snel weg zijn,maar morgen geven ze opnieuw sneeuw buien op. Het was vanmiddag best gevaarlijk op de weg. Het was door de toch wel hevige sneeuwval glad en er zijn heel wat ongelukken gebeurt.:x Sandra is weer heelhuids hier gekomen,maar danny had een beetje pech,zijn auto heeft een lantarenpaal een zoentje gegeven. gelukkig was het maar een klein zoentje. Ja sommige binnen weggetjes was het een beetje glibberen,daar werd ook niet gestrooid. Krijgen jullie het al koud van mijn verhalen? ;)
Zo te zien waren de toetjes erg lekker. He an, heb je ze niet verteld van die meneer in dat restaurant, wat opa had meegemaakt? Dat moet je maar eens een keer vertellen. Nou meiden ik kruip lekker onder de wol. Truste en tot morgen. X -
24 November 2008 - 15:42
Papa N. :
Hé badmutsen,
Voor mijn doen ben ik dit keer wel erg laat met mijn reactie. Maar ik heb een alibi: gisteravond waren wij (te) laat thuis en vanmorgen deed internet het niet (storing bij Tele 2).
Jullie zondag is wel heel wat rustiger verlopen dan de onze. Het sneeuwde hier verschrikkelijk en we hadden een hele weg om te gaan. Wat doe je? Wij besloten uiteindelijk om toch maar op weg te gaan. Nou, dat was geen pretje: hier in H. waren de wegen al sliegelglad. Op de snelweg ging het nog wel maar op de binnenwegen, daar in het Zuid-Hollands polderlandschap, was het gewoon niet te doen. Omdat er helemaal niet gestrooid was, reed je puur door de sneeuw. En jullie kennen de situatie dan wel: smalle wegen met aan beide kanten diepe sloten. Wanneer je gaat glijden, dan weet je waar je in belandt. AW reed heel voorzichtig en kwam niet verder dan zijn 2. Gelukkig reden ook de andere auto's heel behoedzaam. En zo kwamen wij uiteindelijk veilig op onze bestemming aan. Maar goed dat wij ruim extra de tijd hadden genomen, want anders waren wij zeker te laat geweest. Onder de dienst maak je dan weer zorgen over de terugrit, maar ziedaar: het weer was intussen duidelijk omgeslagen en er was in feite weinig meer aan de hand. En zo kwamen wij weer veilig en zonder brokken thuis, waar er dit weekend niet minder dan 9 doden in het verkeer zijn gevallen. Met elkaar hebben wij de les getrokken, dat wij dit niet meer in de wintermaanden zullen doen. En er worden dus een aantal maanden geen preekbeurten meer aangenomen op de wat grotere afstand. Helaas geldt dit pas voor 2010. omdat de afspraken voor 2009 al zijn gemaakt.
Zo was ónze zondag en wij zijn blij en dankbaar het allemaal gezond en wel aan jullie na te kunnen vertellen.
Ook van ons een dikke knuffel (+ de rest) van:
mama, AW en papa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
