Een dagje Swakopmund

Vrijdag 29-08-2008

Daar zijn wij weer,

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben, ging de wekker om 07.30 uur. Vanaf 08.00 uur zou het ontbijt klaar staan, dus eerst allemaal lekker douchen en dan ontbijten.
Om 8.30 uur kwamen wij aan in de ontbijtzaal. Wij dachten even dat wij de enige gasten waren, maar de andere gasten waren al voor het ontbijt geweest. Nu maar hopen dat zij nog iets voor ons over hebben gehouden!
Dit bleek gelukkig wel het geval. Je kon een lekker eitje krijgen met spek, yoghurt met cruesli, fruit, koffie, thee, sap, enz. Het ontbijt smaakte ons dan ook goed.
Na het ontbijt gingen wij op naar de receptie. De manager was er niet, maar een andere medewerkster kon ons gelukkig ook helpen. Allereerst belde zij voor ons over de dolfijnentoer. Er was nog plaats voor vijf personen op zaterdag. Wij zouden dan om 08.15 uur opgehaald worden. Fantastisch toch! Beetje vroeg, maar dat hadden wij er wel voor over.
Nu nog achter een woestijntocht aan voor vandaag. Hopen dat het lukt! De meeste toeren vertrekken ’s morgens om 09.00 uur en dat was het al geweest. Het lukte dan ook niet om te reserveren via het hotel, dus op naar het informatiekantoor. Hier hadden wij meer geluk. Wij konden een prachtige toer krijgen van 13.30 uur tot 17.30 uur. Dit kwam mooi uit, want om 18.00 uur hadden wij een tafeltje gereserveerd in het Lighthouse restaurant. Dit ligt aan de zee. Echt ontzettend mooi!
Het duurde nog even voordat het half twee zou zijn en dus gingen wij naar de kristalgalerie. Echt onvoorstelbaar wat er allemaal in de rotsen van Namibië is te vinden! Angela zag zo’n grote kristal, die zou zij wel op een ring willen hebben! Leuk cadeautje, Sander!? Ook konden wij zien hoe er van de kristallen sierraden werden gemaakt. Uiteraard waren deze ook te koop, maar dat was wel heel duur.
Vervolgens gingen wij nog even naar de supermarkt om ontbijt te halen voor zondagochtend. Wij zouden dan namelijk rond 06.40 worden opgehaald en ontbijten in het hotel zat er dan niet meer in.
Om 12.30 uur kwamen wij bij het hotel om nog even te lunchen voor wij op woestijntoer gingen. Lekker knoflookbrood (Angela is er verslaafd aan) en kippenhapjes. Smaakte best goed.
Om 13.30 uur stapten wij de deur uit en zagen daar een nogal vreemde toerist rondlopen. Wij lachen. Bleek het onze reisleider te zijn. Oeps! Gelukkig was het een hele aardige man, die veel kon vertellen.
Wij zaten met z’n vijven echt in een privé-busje. Eerst zijn wij langs het Martin Luther museum geweest. Hier stond een soort oude locomotief, die water moest vervoeren vanuit de woestijn naar Swakopmund. Dit bleek niet zo’n succes te zijn, want de locomotief ging voortdurend stuk. Op een gegeven moment heeft men het ding helemaal late verroesten. Een groep studenten van de Technische Universiteit heeft de locomotief toen als project opgepakt en hebben het ding helemaal gerestaureerd. Echt ontzettend mooi om te zien!
Na een stukje rijden, gingen wij van de weg af echt de woestijn in. Allereerst stopte wij bij wat planten, waar wat over werd verteld. Daarna ging het heuveltje op, heuveltje af. Mama Reedijk, u zou allang zijn uitgestapt en gaan lopen.
Vervolgens kwamen wij aan bij de klokstenen. Wij naar bovengeklommen en daar vertelde de gids dat de stenen voor 40% uit metaal bestonden en dat je er dus muziek mee kon maken. Wij hebben daar hele stukken zitten componeren (grapje!).
Onze volgende bezichtiging was het maanlandschap. Er wordt zelfs beweerd dat de eerste maanlanding van de Amerikanen gewoon hier in scène is gezet. Het waaide hier behoorlijk. Het was gewoon koud in de woestijn.
De toer werd afgesloten met een bezoek aan de zandduinen. Dat was echt bizar! Arie Willem, Christine Angela en Emilie zijn boven op de duinen geklommen om mooie foto’s te kunnen maken. Het was ploeteren om boven te komen, zeg. Dat zand schuift zo onder je vandaan.
Terug bij de auto gekomen, hadden wij genoeg zand in onze schoenen om een zandbak mee te vullen. Wij zijn netjes opgevoed, dus hebben wij eerst onze schoenen geleegd voordat wij weer instapten. Natuurlijk wel een beetje zand meegenomen voor in ons toekomstig plakboek. Toen op naar het hotel!
In het hotel hebben wij ons snel warm aangekleed en zijn vervolgens op naar het Lighthouse restaurant gegaan. Hier kregen wij een hele uitgebreide kaart te zien. Arie Willem en Angela kozen voor de sprinbok, Christine en Emilie voor de mixed grill en mama Nicolaï ging voor de T-bone steak. Het smaakte echt ontzettend goed! Als dessert nog een ijsje of een warme chocolademelk genomen.
En toen gingen wij voldaan naar huis. Wat ons opviel, is dat het eten echt ontzettend goedkoop is in de restaurants. Voor 65 euro waren wij helemaal klaar en als je dan ziet welke hoeveelheden je krijgt. Niet te geloven. Bedankt voor het lekkere eten mama Nicolaï!
Bij het hotel aangekomen eerst weer even opwarmen door iets lekker warms te drinken. Lekker even televisie gekeken, gekletst en een rosé gedronken. Christine lag voor de verandering al op de bank te slapen, dus die ging op een gegeven moment maar naar bed. Mama Nicolaï vond het op een gegeven moment ook wel genoeg, dus die ging ook naar bed. Arie Willem, Angela en Emilie hebben nog even door zitten kletsen en zijn toen om 23.00 uur ook maar naar bed gegaan, want de wekker stond op 06.45 uur. Best vroeg!

Welterusten allemaal! Lief van de drie Afrikaantjes.