Het afscheid

Dinsdag 09-09-2008

Goedenacht allemaal,

Het is 01.30 uur en wij zijn zojuist wakker geworden van Angela, die ontzettend heeft gegild. Wij dachten dat zij werd vermoord. Zo hard klonk het. Dit bleek gelukkig niet het geval. Zij had gedroomd dat er een spin in haar bed zat. Nou, wij waren allemaal klaar wakker.
Even met z’n allen naar het toilet gegaan en daarna maar weer naar bed. Angela kon maar niet stoppen met sorry zeggen. Maar ja, zij kon er zelf ook niets aan doen. Wij hebben maar een lampje voor haar aangelaten, zodat het niet zo donker zou zijn. Hierna hebben wij weer heerlijk verder geslapen.
Rond 08.30 uur zijn wij opgestaan. Angela was vroeger wakker en had zich intussen al gedoucht. Wij wilden graag nog een verrassingsontbijtje maken voor mama Nicolaï en A.W. Wij dus druk aan de slag met brood, fruit, eieren, thee, jus d’orange, kaas, vleeswaren, enz. Nou ja, het werd een heel uitgebreid ontbijt.
Mama Nicolaï werd als eerste wakker en was echt ontzettend verrast. Niet lang daarna kwam A.W. en ook hij vond het een aangename verrassing. Wij hebben echt ontzettend gezellig met elkaar ontbeten voor de laatste keer!
Terwijl mama Nicolaï en A.W. zich gingen douchen, hebben wij al onze spullen weer verhuisd van het buitenhuisje naar binnen. Suzette vond het beter om in huis te slapen in verband met de komende hitte. Bovendien leek het ons ook beter na het avontuur van afgelopen nacht. In huis is het toch iets schoner.
Voordat mama Nicolaï en A.W. weggingen, hebben wij nog iets met elkaar gedronken. Suzette had nog cadeautjes gekocht en wij wilden natuurlijk graag weten wat zij zouden krijgen. Mama Nicolaï kreeg een zelfgemaakte tas, een fotolijstje en een kaars. A.W. kreeg een boek over rechten en een zelfgemaakte vogel. De zelfgemaakte spullen kwamen van studenten. Deze spullen worden aan het einde van ieder schooljaar verkocht.
Rond 13.00 uur was het tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Eerst hebben wij nog psalm 121 met elkaar gelezen en Suzette heeft voor ons allemaal gebeden. Helaas kon Angela niet mee en zij bleef dus samen met Lihandra thuis. Om hun leed te verzachten, hebben zij met z’n tweeën drie films gekeken.
Op het vliegveld aangekomen, kon er nog niet worden ingecheckt. Wij zijn dus even ergens gaan zitten. Na een tijdje konden mama Nicolaï en A.W. wel inchecken. Na dit gedaan te hebben, nam Suzette afscheid. Zij vond dat wij de gelegenheid moesten krijgen om van elkaar afscheid te nemen.
Wij had nog zo’n driekwartier en mama Nicolaï trakteerde ons nog op een broodje. Helaas kwam toch de tijd om afscheid van elkaar te nemen. Dit viel ons best zwaar, maar aan de andere kant gaat de tijd ook ontzettend snel. Voor je het weet, zie je elkaar weer.
Terug bij de auto gekomen, wilde Suzette nog even naar de supermarkt voor wat boodschappen. Tegenover de supermarkt zat een winkel, die koeken verkocht. Suzette wilde voor ons een troostkoek kopen (= chocoladekoek).
Thuisgekomen namen wij dus wat te drinken met de troostkoek. Dit smaakte ons goed. In de tussentijd hadden wij gemerkt dat de laptop een internetsignaal in de buurt had opgevangen. Wij konden onze verslagen dus op het internet zetten. Het is natuurlijk niet helemaal legaal, maar voor nu was het wel handig. Wij zitten eraan te denken om in het huis internet aan te schaffen. Dit werkt toch het prettigst.
’s Avonds heeft Christine eten klaargemaakt, terwijl Angela en Emilie bezig waren met de dagverslagen. Wij kregen nog een sms’je van mama Nicolaï en A.W. dat zij veilig op Johannesburg waren aangekomen. Zij stonden te wachten bij de gate om in te checken voor Frankfurt.
Na het eten hebben wij met elkaar naar So you think you can dance gekeken. Echt hilarisch om te zien. Dat sommige mensen deel durven te nemen aan het programma. Echt bizar!
Wij zijn niet te laat naar bed gegaan, want het was een emotionele dag voor ons geweest en de volgende dag moeten wij gewoon weer vroeg beginnen op het college.

Nou, zie jullie later! De drie Afrikaantjes.