Een onverwacht uitstapje

Maandag 22-09-2008

Ladies and gentleman,

Zo, je had Angela vanmorgen moeten zien. Zij leek wel een Chinees. Zij had vannacht slecht geslapen en dat kon je ook wel zien. Op het college heeft zij maar tegen de studenten gezegd dat zij nog last had van de twee biertjes van afgelopen zaterdag. Een echte hangover!
Onze dag begon al goed, want wij hadden ons lievelingsvak: Home Ecology. En ja, wij gingen ons beschermhoesje afmaken. Zij zijn echt super geworden. Zo super, dat onze medestudenten de hoesjes wel wilden hebben. Ja, wij zijn niet gek! Angela’s eerste echte handwerk en dan weggeven. Zo blond is zij nou ook weer niet.
Wij waren wat eerder klaar en konden dus even naar het postkantoor voor de creditcard. Nou maar hopen dat deze er nog steeds is. Ons geduld werd op de proef gesteld: er stond een enorme rij. Gelukkig was er iemand zo bijdehand om een tweede loket te openen. Deze had een ‘brownmoment’. Eenmaal aan de beurt liep de mevrouw naar achter. Dat is al positief. En jawel, zij kwam terug met de envelop. Nog even legitimeren en weer op naar het college.
Wij waren precies op tijd terug voor wiskunde. Dit was onze tweede en laatste les voor vandaag. Vanaf volgende week gaan wij naar de basisscholen toe (tante Ingeborg, wij hebben onze begeleider maar eens bij zijn kraag gevat en het heeft resultaat gehad) en dus wilde de docent voor deze week een afspraak maken voor onze Windhoek-sightseeing. Wij zijn benieuwd!
Na de wiskundeles kwamen wij onze begeleider Simson tegen. Wij hadden nog wat vragen voor hem. Uit het gesprek kwam, volgens hem, naar voren dat wij nog niet veel van Windhoek en de omgeving hadden gezien. Hij zou daar verandering inbrengen. ’s Middags had hij geen lessen en besloot om met ons op pad te gaan. Wij hebben Katutura, Erospark, Eros, Ludwigdorf, enz. gezien. Hij wilde ons de tegenstellingen binnen Windhoek laten zien. Katutura is een heel arm gedeelte en Erospark is juist weer heel chique.
Onderweg hebben wij ontzettend veel lol gehad. Wij reden in een busje van het college (lees van voor de oorlog). Simson had vaak ruzie met de versnellingspook, de deur vloog open tijdens het rijden en er zat geen stuurbekrachtiging op. Het was dus niet zo’n wonder dat Simson op een gegeven moment honger kreeg. Hij heeft ons toen getrakteerd op traditioneel eten. Eindelijk mochten wij eens met onze vingers eten!
Om onze trip af te sluiten zijn wij naar Heroes’ Acre gegaan. Dit is een herdenkingsmoment voor mensen, die hebben gestreden voor de onafhankelijkheid van Namibië. Erg indrukwekkend!
Heel deze tocht duurde bij elkaar zo’n vier uur. Wij hebben echt genoten! Thuis hadden wij geen zin meer om te koken en dus zijn wij maar aan de tosti’s met kwamkwammer (hij was van gisteren) gegaan. Ook niet verkeerd.
’s Avonds nog onze dagverslagen bijgewerkt en nieuwe informatie met betrekking tot ons onderzoek verwerkt. Wij gaan niet te laat naar bed, want je weet nooit wat morgen ons brengt.

Dikke nachtknuffel van de drie Afrikaantjes.

P.S.: Lieve A.W., bedankt voor de muziekupdate! Alleen het nummer van Gabriella kenden wij al. Bovendien vindt Angela het nummer van Keane herrie. Are you with her?