Hello Cape Town, watch out!
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
17 November 2008 | Namibië, Windhoek
Zaterdag 08-11-2008
So wat, dat was vroeg!,
Om 03.30 uur gingen de spots weer aan in de bus. Wij moesten de bus uit, omdat wij bij de grens van Namibië waren gekomen. Formuliertje invullen, wachten in de rij, een leuk stempeltje en gaan met die banaan.
Lekker verder slapen, dachten wij. Niet dus! BIZAR! 10 minuten later kwamen wij bij de grens van Zuid-Afrika. Oké, geen formuliertje invullen, maar wel weer in de rij staan en weer een stempel erbij. Nu stond er dan niets meer in de weg om ongestoord verder te slapen.
Dit deden wij dan ook tot 09.00 uur. Wij vonden het toen wel tijd voor een ontbijtje. Dus de boterhammetjes, die wij klaar hadden gemaakt werden te voorschijn gehaald. Vincent at gezellig mee. Daarop kregen wij weer Turkse gedroogde perziken van hem. Je snapt het wel: het werd een hele ruilhandel in de bus. Gezellie!
Bij het eerst volgende benzinestation kregen wij wat zakgeld van Vincent. Hij had namelijk nog Namibische dollars over en kon die niet meer gebruiken. Toch aardig van die gast.
Op een gegeven moment kregen wij best wel weer trek. Alle boterhammen waren op, dus besloten wij maar aan de zak chips te beginnen, die wij mee hadden genomen voor nood. De nood was aan de man en daarom zaten wij dus al vroeg aan de chips.
Lekker nog even naar onze muziek geluisterd en toen gebeurde het dan eindelijk om 14.30 uur: wij waren op onze eindbestemming, Cape Town, beland. Dit was een uur later dan gepland en in plaats van 19 uur hebben wij dus 20 uur in de bus gezeten.
Wij stapten uit de bus en zagen daar een man staan met een bord met onze namen. Dit moest dus onze taxichauffeur Jonathan zijn voor de komende dagen. Angela en Christine gingen naar hem toe om kennis te maken en Emilie stond nog te wachten op de bagage.
Na alles te hebben verzameld, vertrokken wij met Jonathan naar Plumstead. Dit is een plaatsje 20 minuten van Cape Town verwijderd. Hier vonden wij een schattig huisje: knibbel, knabbel, knuisje, de deur ging open en daar stond Helene.
Helene was onze gastvrouw. Het is een hele vriendelijke vrouw, die naar onze mening wel iets te veel rookt (drie pakjes per dag). Zij heeft een apart levensritme sinds zij gestopt is met werken. Zij gaat om 02.00 uur ’s nachts eten klaarmaken, gaat om 03.30 uur slapen en wordt pas om 14.00 uur wakker.
Na kennis te hebben gemaakt, werden de kamers ingedeeld. Christine sliep in de eerste kamer, Emilie in de tweede kamer en zij deelden samen een badkamer met douche, bad en wc. Angela sliep in de laatste kamer, waar een badkamer met douche en wc bij zat.
Daarna zijn wij met Helene boodschappen gaan doen. Voor het ontbijt zou zij zorgen en wij zouden zelf voor onze lunch en diner zorgen. Nou ja, voor het diner hoefden wij vandaag niet te zorgen. Zij zou wel wat klaarmaken.
Zo gezegd, zo gedaan, daar kwam de kip met groenten en aardappelen uit de oven aan. Wij hebben dus lekker met z’n allen gegeten.
’s Avonds nog de film The horsewisperer gekeken. Om vervolgens naar bed te gaan, want morgen staat onze eerste tour al op het programma door onze eigen Jonathan.
Een dikke knuffel van de drie Afrikaantjes uit het toch wel frisse Cape Town.
So wat, dat was vroeg!,
Om 03.30 uur gingen de spots weer aan in de bus. Wij moesten de bus uit, omdat wij bij de grens van Namibië waren gekomen. Formuliertje invullen, wachten in de rij, een leuk stempeltje en gaan met die banaan.
Lekker verder slapen, dachten wij. Niet dus! BIZAR! 10 minuten later kwamen wij bij de grens van Zuid-Afrika. Oké, geen formuliertje invullen, maar wel weer in de rij staan en weer een stempel erbij. Nu stond er dan niets meer in de weg om ongestoord verder te slapen.
Dit deden wij dan ook tot 09.00 uur. Wij vonden het toen wel tijd voor een ontbijtje. Dus de boterhammetjes, die wij klaar hadden gemaakt werden te voorschijn gehaald. Vincent at gezellig mee. Daarop kregen wij weer Turkse gedroogde perziken van hem. Je snapt het wel: het werd een hele ruilhandel in de bus. Gezellie!
Bij het eerst volgende benzinestation kregen wij wat zakgeld van Vincent. Hij had namelijk nog Namibische dollars over en kon die niet meer gebruiken. Toch aardig van die gast.
Op een gegeven moment kregen wij best wel weer trek. Alle boterhammen waren op, dus besloten wij maar aan de zak chips te beginnen, die wij mee hadden genomen voor nood. De nood was aan de man en daarom zaten wij dus al vroeg aan de chips.
Lekker nog even naar onze muziek geluisterd en toen gebeurde het dan eindelijk om 14.30 uur: wij waren op onze eindbestemming, Cape Town, beland. Dit was een uur later dan gepland en in plaats van 19 uur hebben wij dus 20 uur in de bus gezeten.
Wij stapten uit de bus en zagen daar een man staan met een bord met onze namen. Dit moest dus onze taxichauffeur Jonathan zijn voor de komende dagen. Angela en Christine gingen naar hem toe om kennis te maken en Emilie stond nog te wachten op de bagage.
Na alles te hebben verzameld, vertrokken wij met Jonathan naar Plumstead. Dit is een plaatsje 20 minuten van Cape Town verwijderd. Hier vonden wij een schattig huisje: knibbel, knabbel, knuisje, de deur ging open en daar stond Helene.
Helene was onze gastvrouw. Het is een hele vriendelijke vrouw, die naar onze mening wel iets te veel rookt (drie pakjes per dag). Zij heeft een apart levensritme sinds zij gestopt is met werken. Zij gaat om 02.00 uur ’s nachts eten klaarmaken, gaat om 03.30 uur slapen en wordt pas om 14.00 uur wakker.
Na kennis te hebben gemaakt, werden de kamers ingedeeld. Christine sliep in de eerste kamer, Emilie in de tweede kamer en zij deelden samen een badkamer met douche, bad en wc. Angela sliep in de laatste kamer, waar een badkamer met douche en wc bij zat.
Daarna zijn wij met Helene boodschappen gaan doen. Voor het ontbijt zou zij zorgen en wij zouden zelf voor onze lunch en diner zorgen. Nou ja, voor het diner hoefden wij vandaag niet te zorgen. Zij zou wel wat klaarmaken.
Zo gezegd, zo gedaan, daar kwam de kip met groenten en aardappelen uit de oven aan. Wij hebben dus lekker met z’n allen gegeten.
’s Avonds nog de film The horsewisperer gekeken. Om vervolgens naar bed te gaan, want morgen staat onze eerste tour al op het programma door onze eigen Jonathan.
Een dikke knuffel van de drie Afrikaantjes uit het toch wel frisse Cape Town.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
