Peninsula Tour
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
17 November 2008 | Namibië, Windhoek
Zondag 09-11-2008
Zo, vandaag op naar de kust,
Om 08.00 uur opgestaan en ons klaar gemaakt voor onze eerste tour door Cape Town. Vandaag zouden wij de Peninsula tour doen. Dit is de kust haarfijn bezoeken.
Wij zouden om 10.00 uur opgehaald worden en stonden dan ook om die tijd buiten. Op een gegeven moment kwam Helene met een slaperig hoofd om het hoekje van de voordeur kijken. Jonathan had gebeld dat er een aantal wegen waren afgesloten en dat hij een halfuur later zou zijn. Geen probleem, het zonnetje scheen en wij zaten dus goed. Jonathan had bovendien al om 07.00 uur gebeld en een bericht achtergelaten. Helene had alleen geen zin om haar bed uit te gaan en was weer gewoon verder gaan slapen. Beetje jammer, anders hadden wij wat rustiger onze broodjes voor de lunch kunnen smeren.
10.30 uur waren wij dan echt op weg naar Cape Town! Eerst kwamen wij langs het regeringsgebouw en al snel volgde de uitgaansstraat Longstreet. Ook kwamen wij langs het gebouw, waar Nelson Manela na zijn vrijlating vanaf het balkon zijn eerste speech heeft gehouden. Tegenover dit gebouw ligt het oudste gebouw van de stad. Dit is het kasteel dat de VOC heeft laten bouwen.
Het was zo’n heldere dag dat Jonathan wilde proberen om naar de Table Moutain te gaan. Daar aangekomen, stond er een rij van hier tot Tokyo. Dus toch maar niet vandaag omhoog. Dan morgen maar proberen.
Eerste nog even verder de berg opgereden voor een fantastisch uitzicht. Vervolgens weer naar beneden om verder naar Houtbay te rijden. Tussendoor op nog een paar prachtige plaatsen gestopt. Dat is nou het handige van een privé-chauffeur: hij stopt overal waar wij het willen. Op één van de stops kwamen wij een groep Amerikanen tegen. Echt super aardige mensen. Wij hebben nog een groepsfoto voor hen gemaakt.
Oké, wij gingen dus naar Houtbay. Dit is een klein vissersstadje. Hier zouden wij een boottocht gaan maken langs de bergen, het zeehondeneiland en een schipwrak. Jonathan ging ook mee, want hij had deze tocht nog nooit gemaakt. Echt indrukwekkend hoe je in je kleine bootje langs al die gigantische bergen vaart. BIZAR!
De volgende stop was in Simon’s Town. Hier is het legerschip van Zuid-Afrika gelegen. Verder had je hier weer een prachtig uitzicht op de zee.
Nu kwam er echt iets spectaculairs: wij gingen naar Cape Point. Dit schijnt het uiterste puntje van Afrika te zijn, maar als je naar bovenklimt, zie je dat dit helemaal niet waar is. Er ligt nog een rij bergen naast, die verder de zee ingaan. Dit punt is alleen heel moeilijk te bereiken en vandaar dat men het punt iets heeft verschoven.
Eenmaal boven hadden wij een fantastisch uitzicht. Het was ook best wel eng, omdat er een behoorlijke wind stond en als je naar beneden keek, dan werd je er af en toe duizelig van. Echt mooi om mee te maken.
Op weg naar de parkeerplaats hebben wij nog een bloemetje voor Jonathan geplukt. Op de parkeerplaats aangekomen, ra, ra, ra wie zagen wij? Ja hoor, dezelfde Amerikanen. Bij de auto hebben wij het bloemetje gegeven en Jonathan heeft het toen ergens in zijn auto gezet.
Het één na laatste punt voor vandaag was Cape of Good Hope. Op weg hier naartoe kwamen wij bavianen en struisvogels tegen. Altijd leuk voor de foto zo’n overstekende baviaan, die schijt heeft aan alles.
Onze laatste stop voor vandaag waren de pinguïns. Op weg naar deze plaats hadden wij een mooi uitzicht over het echte Cape Point. Wij vonden dit net lijken op Peter Pan. Jonathan beweerde dan ook dat de film hier was opgenomen en hij zou ons ook nog meenemen naar de plaats, waar Surf up is opgenomen. Dit waren dus de pinguïns. Je begrijpt wel dat je met Jonathan kan lachen. Hij houdt wel van een grapje. Eén van zijn kwaliteiten is nonsens praten. Nou, dat bleek wel.
Na de pinguïns op naar huis. Jonathan vertelde Helene dat wij hem verlegen hadden gemaakt, omdat wij een bloemetje hadden geplukt voor hem. Dat was weer even lachen. Maar wij moesten opschieten, want Helene had ons uitgenodigd voor een etentje met vrienden.
Om 19.20 uur zaten wij dus in Pirates met Helene, Ray, Greg en Warrick. Leuke kennissen en vrienden, maar wel apart. Heerlijk gegeten met live-muziek op de achtergrond.
Dit was een top eerste dag. Op naar de volgende!
Dikke kus van de drie Afrikaantjes!
Zo, vandaag op naar de kust,
Om 08.00 uur opgestaan en ons klaar gemaakt voor onze eerste tour door Cape Town. Vandaag zouden wij de Peninsula tour doen. Dit is de kust haarfijn bezoeken.
Wij zouden om 10.00 uur opgehaald worden en stonden dan ook om die tijd buiten. Op een gegeven moment kwam Helene met een slaperig hoofd om het hoekje van de voordeur kijken. Jonathan had gebeld dat er een aantal wegen waren afgesloten en dat hij een halfuur later zou zijn. Geen probleem, het zonnetje scheen en wij zaten dus goed. Jonathan had bovendien al om 07.00 uur gebeld en een bericht achtergelaten. Helene had alleen geen zin om haar bed uit te gaan en was weer gewoon verder gaan slapen. Beetje jammer, anders hadden wij wat rustiger onze broodjes voor de lunch kunnen smeren.
10.30 uur waren wij dan echt op weg naar Cape Town! Eerst kwamen wij langs het regeringsgebouw en al snel volgde de uitgaansstraat Longstreet. Ook kwamen wij langs het gebouw, waar Nelson Manela na zijn vrijlating vanaf het balkon zijn eerste speech heeft gehouden. Tegenover dit gebouw ligt het oudste gebouw van de stad. Dit is het kasteel dat de VOC heeft laten bouwen.
Het was zo’n heldere dag dat Jonathan wilde proberen om naar de Table Moutain te gaan. Daar aangekomen, stond er een rij van hier tot Tokyo. Dus toch maar niet vandaag omhoog. Dan morgen maar proberen.
Eerste nog even verder de berg opgereden voor een fantastisch uitzicht. Vervolgens weer naar beneden om verder naar Houtbay te rijden. Tussendoor op nog een paar prachtige plaatsen gestopt. Dat is nou het handige van een privé-chauffeur: hij stopt overal waar wij het willen. Op één van de stops kwamen wij een groep Amerikanen tegen. Echt super aardige mensen. Wij hebben nog een groepsfoto voor hen gemaakt.
Oké, wij gingen dus naar Houtbay. Dit is een klein vissersstadje. Hier zouden wij een boottocht gaan maken langs de bergen, het zeehondeneiland en een schipwrak. Jonathan ging ook mee, want hij had deze tocht nog nooit gemaakt. Echt indrukwekkend hoe je in je kleine bootje langs al die gigantische bergen vaart. BIZAR!
De volgende stop was in Simon’s Town. Hier is het legerschip van Zuid-Afrika gelegen. Verder had je hier weer een prachtig uitzicht op de zee.
Nu kwam er echt iets spectaculairs: wij gingen naar Cape Point. Dit schijnt het uiterste puntje van Afrika te zijn, maar als je naar bovenklimt, zie je dat dit helemaal niet waar is. Er ligt nog een rij bergen naast, die verder de zee ingaan. Dit punt is alleen heel moeilijk te bereiken en vandaar dat men het punt iets heeft verschoven.
Eenmaal boven hadden wij een fantastisch uitzicht. Het was ook best wel eng, omdat er een behoorlijke wind stond en als je naar beneden keek, dan werd je er af en toe duizelig van. Echt mooi om mee te maken.
Op weg naar de parkeerplaats hebben wij nog een bloemetje voor Jonathan geplukt. Op de parkeerplaats aangekomen, ra, ra, ra wie zagen wij? Ja hoor, dezelfde Amerikanen. Bij de auto hebben wij het bloemetje gegeven en Jonathan heeft het toen ergens in zijn auto gezet.
Het één na laatste punt voor vandaag was Cape of Good Hope. Op weg hier naartoe kwamen wij bavianen en struisvogels tegen. Altijd leuk voor de foto zo’n overstekende baviaan, die schijt heeft aan alles.
Onze laatste stop voor vandaag waren de pinguïns. Op weg naar deze plaats hadden wij een mooi uitzicht over het echte Cape Point. Wij vonden dit net lijken op Peter Pan. Jonathan beweerde dan ook dat de film hier was opgenomen en hij zou ons ook nog meenemen naar de plaats, waar Surf up is opgenomen. Dit waren dus de pinguïns. Je begrijpt wel dat je met Jonathan kan lachen. Hij houdt wel van een grapje. Eén van zijn kwaliteiten is nonsens praten. Nou, dat bleek wel.
Na de pinguïns op naar huis. Jonathan vertelde Helene dat wij hem verlegen hadden gemaakt, omdat wij een bloemetje hadden geplukt voor hem. Dat was weer even lachen. Maar wij moesten opschieten, want Helene had ons uitgenodigd voor een etentje met vrienden.
Om 19.20 uur zaten wij dus in Pirates met Helene, Ray, Greg en Warrick. Leuke kennissen en vrienden, maar wel apart. Heerlijk gegeten met live-muziek op de achtergrond.
Dit was een top eerste dag. Op naar de volgende!
Dikke kus van de drie Afrikaantjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
