Lucky us
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
17 November 2008 | Namibië, Windhoek
Maandag 10-11-2008
De lucht is blauw!,
Toen wij vanmorgen om 8.30 uur opstonden en uit het raam keken was de lucht mooi blauw en het zonnetje scheen al heerlijk. Het leek ons een geschikte dag om de Table Mountain op te gaan. Eerst nog even bellen naar de Table Mountain, want er stond wel een harde wind. Gelukkig waren zij open, dus direct Jonathan gevraagd om ons op te halen.
Om 10.30 uur waren wij bij de Table Mountain gearriveerd. Er stond een kortere rij dan gisteren. Het duurde dan ook niet lang voordat wij bij de kassa waren. Hier hadden wij nog een meevaller. Wij kregen korting met onze studentenpas. Nu kon het aansluiten in de rij voor de kabelbaan beginnen. En drie keer raden wie wij hier weer tegen kwamen?: Inderdaad onze Amerikaanse groep. Echt lachen..volgende keer ontmoeten wij elkaar in Minnesota. Volgens één van de Amerikanen dan.
Bij het uitstappen zagen wij de wolken al van één kant aan komen drijven. Dus goed opletten, want voor je het weet zie je geen hand voor ogen. Wij hadden nog voldoende tijd om op de berg rond te lopen. Bizar om mee te maken!
De wind maakte het toch wel koud en voor de verandering kregen wij dus zin in een warme chocolademelk. Deze viel goedkoper uit dan verwacht, maar was dan ook lauw.
Hierna zijn wij weer naar beneden gegaan. Wij hadden precies op het juiste moment de berg bezocht, want de tafel begon al steeds meer gedekt te worden.
Wij hadden Jonathan al gebeld om te vragen of hij ons op wilde halen en naar het Waterfront wilde brengen. Hij zou er binnen twintig minuten zijn en dus besloten wij om alvast naar beneden te lopen. Beneden bij de grote weg aangekomen, kwam Jonathan precies aanrijden.
De rest van de dag hebben wij doorgebracht op het Waterfront. Wij zijn met name in de Victoria Wharf geweest. Dit is een enorm winkelcentrum en zoals jullie weten was Angela nog steeds niet geslaagd voor schoenen. Dat was dus winkel in, winkel uit, schoentje aan, schoentje uit en….. nog steeds niet geslaagd. BIZAR! Het grootste winkelcentrum in Cape Town en zij kan geen schoenen vinden.
Nog even bij de verschillende boottrips gekeken, omdat wij wisten dat er een tour was rond Robben Island. Die verkoper was echt bizar! Wij vroegen aan hem of de boot naast Robben Island ook nog ergens anders langs ging. Het antwoord hierop bleef maar: ‘Yes, you go around Robben Island.’ Erg verhelderend dus. Toch nog maar een folder meegenomen om eventueel te boeken.
Ondertussen was het etenstijd geworden. Wij met z’n drietjes op naar de Spur. Wij wilden graag buiten zitten met uitzicht op de Table Mountain, die intussen helemaal gedekt was. Wat een keus! Eerst maar beginnen met een milkshake. Christine en Angela gingen vervolgens voor de dubbelburger met knoflooksaus en Emilie nam de spare ribs. En of dat nog niet genoeg was nog even een mangosapje en een overheerlijk dessert. Doet u mij maar twee ijs met chocoladesaus en een marshmallow brownie. Angela vond het dessert er zo lekker uitzien, dat zij besloot om een extra gebedje te doen: Jabedabedap, bedankt voor de hap!
Ja van al dat ijs krijg je het natuurlijk wel koud. Dus sloten wij de maaltijd af met een hot, HOT chocolademelk. Ja, wij hadden geen zin in een lauwe.
Jonathan gebeld om naar huis te gaan. Hij had de radio gezellig aanstaan en Angela begon lekker mee te zingen. Zij dacht dat Jonathan zei dat zij dat beter thuis kon doen. Zij voelde zicht een beetje beledigd en zei dat ze geen bloemen meer voor hem mee zou nemen. Het bleek echter een misunderstanding te zijn, hij vroeg juist of zij thuis ook veel zong. Oeps!
Thuis hebben wij nog even met Helene gepraat over de boottrip rond Robben Island. Zij zou morgen wel even voor ons gaan bellen.
Intussen was het al laat geworden en wij zaten behoorlijk vol van onze maaltijd. Nou ja, hebben wij in ieder geval een goede bodem gelegd voor onze wijntour voor morgen! Nu maar lekker slapen.
Truste, de drie Afrikaantjes.
De lucht is blauw!,
Toen wij vanmorgen om 8.30 uur opstonden en uit het raam keken was de lucht mooi blauw en het zonnetje scheen al heerlijk. Het leek ons een geschikte dag om de Table Mountain op te gaan. Eerst nog even bellen naar de Table Mountain, want er stond wel een harde wind. Gelukkig waren zij open, dus direct Jonathan gevraagd om ons op te halen.
Om 10.30 uur waren wij bij de Table Mountain gearriveerd. Er stond een kortere rij dan gisteren. Het duurde dan ook niet lang voordat wij bij de kassa waren. Hier hadden wij nog een meevaller. Wij kregen korting met onze studentenpas. Nu kon het aansluiten in de rij voor de kabelbaan beginnen. En drie keer raden wie wij hier weer tegen kwamen?: Inderdaad onze Amerikaanse groep. Echt lachen..volgende keer ontmoeten wij elkaar in Minnesota. Volgens één van de Amerikanen dan.
Bij het uitstappen zagen wij de wolken al van één kant aan komen drijven. Dus goed opletten, want voor je het weet zie je geen hand voor ogen. Wij hadden nog voldoende tijd om op de berg rond te lopen. Bizar om mee te maken!
De wind maakte het toch wel koud en voor de verandering kregen wij dus zin in een warme chocolademelk. Deze viel goedkoper uit dan verwacht, maar was dan ook lauw.
Hierna zijn wij weer naar beneden gegaan. Wij hadden precies op het juiste moment de berg bezocht, want de tafel begon al steeds meer gedekt te worden.
Wij hadden Jonathan al gebeld om te vragen of hij ons op wilde halen en naar het Waterfront wilde brengen. Hij zou er binnen twintig minuten zijn en dus besloten wij om alvast naar beneden te lopen. Beneden bij de grote weg aangekomen, kwam Jonathan precies aanrijden.
De rest van de dag hebben wij doorgebracht op het Waterfront. Wij zijn met name in de Victoria Wharf geweest. Dit is een enorm winkelcentrum en zoals jullie weten was Angela nog steeds niet geslaagd voor schoenen. Dat was dus winkel in, winkel uit, schoentje aan, schoentje uit en….. nog steeds niet geslaagd. BIZAR! Het grootste winkelcentrum in Cape Town en zij kan geen schoenen vinden.
Nog even bij de verschillende boottrips gekeken, omdat wij wisten dat er een tour was rond Robben Island. Die verkoper was echt bizar! Wij vroegen aan hem of de boot naast Robben Island ook nog ergens anders langs ging. Het antwoord hierop bleef maar: ‘Yes, you go around Robben Island.’ Erg verhelderend dus. Toch nog maar een folder meegenomen om eventueel te boeken.
Ondertussen was het etenstijd geworden. Wij met z’n drietjes op naar de Spur. Wij wilden graag buiten zitten met uitzicht op de Table Mountain, die intussen helemaal gedekt was. Wat een keus! Eerst maar beginnen met een milkshake. Christine en Angela gingen vervolgens voor de dubbelburger met knoflooksaus en Emilie nam de spare ribs. En of dat nog niet genoeg was nog even een mangosapje en een overheerlijk dessert. Doet u mij maar twee ijs met chocoladesaus en een marshmallow brownie. Angela vond het dessert er zo lekker uitzien, dat zij besloot om een extra gebedje te doen: Jabedabedap, bedankt voor de hap!
Ja van al dat ijs krijg je het natuurlijk wel koud. Dus sloten wij de maaltijd af met een hot, HOT chocolademelk. Ja, wij hadden geen zin in een lauwe.
Jonathan gebeld om naar huis te gaan. Hij had de radio gezellig aanstaan en Angela begon lekker mee te zingen. Zij dacht dat Jonathan zei dat zij dat beter thuis kon doen. Zij voelde zicht een beetje beledigd en zei dat ze geen bloemen meer voor hem mee zou nemen. Het bleek echter een misunderstanding te zijn, hij vroeg juist of zij thuis ook veel zong. Oeps!
Thuis hebben wij nog even met Helene gepraat over de boottrip rond Robben Island. Zij zou morgen wel even voor ons gaan bellen.
Intussen was het al laat geworden en wij zaten behoorlijk vol van onze maaltijd. Nou ja, hebben wij in ieder geval een goede bodem gelegd voor onze wijntour voor morgen! Nu maar lekker slapen.
Truste, de drie Afrikaantjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
