Een wijntje op mama Nicolaï
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
17 November 2008 | Namibië, Windhoek
Dinsdag 11-11-2008
Proost, op ieders gezondheid,
Goedemorgen allemaal, als eerste willen wij mama Nicolaï van harte feliciteren met haar 56ste verjaardag! Wij hopen dat u een leuke dag zult hebben!
Vandaag hoefden wij niet vroeg op te staan. Acht uur is toch wel een mooie tijd om op te staan. Lekker onder de warme douche, ontbijten en vervolgens om 9.30 uur op weg naar onze eerste wijnproeverij. Dit was Meerlust. Hier hebben wij met z’n drieën acht verschillende wijnen geproefd. Deze wijnen waren van tevoren al geselecteerd. Christine ging helemaal los, maar vond het niet erg lekker. Ook Angela en Emilie vonden dat sommige wijnen wat apart smaakten. Het leek wel of er in sommige wijnen verbrand hout/as zat. Bah, niet echt lekker.
Na deze wijnproeverij was Spier aan de beurt. Hier konden wij vijf verschillende wijnen naar keuze proeven. Christine deed aan deze proeverij niet meer mee. Zij had er aan één genoeg. Angela en Emilie gingen vrolijk door. Deze wijnen smaakte al een stuk beter (of proefden zij het verschil al niet meer?).
Op deze wijnproeverij was ook een cheetafarm, een craftmarket en een mooie tuin. Natuurlijk hebben wij ook hier even rond gekeken.
Na Spier vertrokken wij richting Stellenbosch. Hier zouden wij de zoon van Suzette ontmoeten om het pakje af te geven. Onderweg was Jonathan nogal in een lollige bui. Hij had tegen zijn vrouw verteld dat wij hem een bloemetje hadden gegeven. Zijn vrouw had geantwoord dat hij niet meer met ons op pad mocht. Vervolgens begon hij heel serieus te vertellen dat zijn leven eigenlijk over was nadat hij getrouwd was. Hij wilde van alles doen, maar dat kon niet meer. Hierop zong Angela: ‘I know what I want and I want it now’. ‘Ja’, zei Jonathan, ‘dat zei ik ook toen ik mijn vrouw zag’. Wij kwamen niet meer bij van het lachen.
Intussen waren wij in Stellenbosch aangekomen en kon het wachten gaan beginnen. Gelukkig wisten wij hoe Jacques, de zoon van Suzette, eruit zag. Op een gegeven moment zagen wij zijn auto al drie keer voorbij komen, maar hij stapte maar niet uit. Angela wilde al met zijn tas gaan zwaaien, zodat hij het zou zien. Toen kwam hij al aanlopen. Hij kon geen parkeerplek vinden. Typisch hoor, die mannen. Altijd te laat met van die rare smoesjes. Nou ja, de tas was nu in ieder geval op zijn bestemming.
Na deze korte ontmoeting vertrokken wij naar de laatste wijnproeverij. Dit was Zorgvliet. Onderweg praatte Angela met Jonathan over Sander. Op een gegeven moment vroeg Jonathan of Sander wel op Angela zou wachten. Angela had hem bijna een stomp gegeven. Wat een opmerking! Angela vroeg dan ook direct of hij niet op zijn vriendin zou wachten. Hij wachtte eerst een poosje en zei vervolgens dat hij wel zou wachten. Niet echt overtuigend.
Bij Zorgvliet aangekomen, moesten wij direct aan een zorginstelling voor ouderen denken. Nou, als zij hier een wijntherapie als voorschrift geven, dan willen wij ons ook wel inschrijven! Ook hier hebben wij weer vijf wijnen geproefd. Dit keer gingen wij op het advies van de barman af. Deze wijnen hadden helaas over het algemeen ook een brandsmaak. Het zal wel bij deze wijnstreek horen.
Angela begon ook al aardig aangeschoten te worden. Zij wilde één van de wijnen wegspoelen, maar deed dit niet in de daarvoor bestemde kan. Nee, zij gooide de wijn in de waterkan. Emilie wilde haar nog waarschuwen, maar het was al te laat. Vervolgens kwam Emilie niet meer bij van het lachen. Volgens Jonathan keek Angela teveel naar de barman. De barman bemoeide zich er ook nog even mee. Wij mochten niet zo lachen, want daar werd Angela verlegen van. Nou ja, dat was weer een hele ervaring.
Het laatste bezoek van deze dag werd gebracht aan Franschhoek. Helaas begon het al te regenen, dus wij konden hier niet echt lekker rondlopen. Jonathan liet ons nog even het monument zien dat opgericht is voor de komst van de Franse Hugenoten in dit plaatsje. Je kwam hier dan ook best veel Franse namen tegen.
Rond 15.45 uur vertrokken wij weer richting huis. Onderweg vroeg Angela nog naar Jonathans lievelingsgetal. Dit was zeven, omdat dit mensen zo lekker verward. Wij keken hier heel raar bij, waarop hij weer kon antwoorden: ‘Zie je, het werkt altijd!’
Thuis hebben wij eerst nog lekker gerummikubd. Helene was intussen druk bezig met het klaar maken van het eten. Vanavond zou Ray blijven eten en daarna zouden zij naar het café gaan om daar een quiz te spelen. Wij hoefden vanavond dus weer niet te koken. Wat zijn wij toch een bofkonten!
Na het eten hebben wij nog de film Across the universe gekeken. Echt een leuke film met allemaal muziek van de Beatles. Dat was dus lekker swingen voor de televisie!
’s Avonds natuurlijk ook nog met het thuisfront gebeld in verband met de verjaardag van mama Nicolaï. Altijd fijn om weer even met elkaar te praten. Daarna de film verder afgekeken en naar bed, want wij zouden vroeg worden opgehaald voor onze volgende tour.
Heel veel knuffels en -xxx-jes van de drie Afrikaantjes.
Proost, op ieders gezondheid,
Goedemorgen allemaal, als eerste willen wij mama Nicolaï van harte feliciteren met haar 56ste verjaardag! Wij hopen dat u een leuke dag zult hebben!
Vandaag hoefden wij niet vroeg op te staan. Acht uur is toch wel een mooie tijd om op te staan. Lekker onder de warme douche, ontbijten en vervolgens om 9.30 uur op weg naar onze eerste wijnproeverij. Dit was Meerlust. Hier hebben wij met z’n drieën acht verschillende wijnen geproefd. Deze wijnen waren van tevoren al geselecteerd. Christine ging helemaal los, maar vond het niet erg lekker. Ook Angela en Emilie vonden dat sommige wijnen wat apart smaakten. Het leek wel of er in sommige wijnen verbrand hout/as zat. Bah, niet echt lekker.
Na deze wijnproeverij was Spier aan de beurt. Hier konden wij vijf verschillende wijnen naar keuze proeven. Christine deed aan deze proeverij niet meer mee. Zij had er aan één genoeg. Angela en Emilie gingen vrolijk door. Deze wijnen smaakte al een stuk beter (of proefden zij het verschil al niet meer?).
Op deze wijnproeverij was ook een cheetafarm, een craftmarket en een mooie tuin. Natuurlijk hebben wij ook hier even rond gekeken.
Na Spier vertrokken wij richting Stellenbosch. Hier zouden wij de zoon van Suzette ontmoeten om het pakje af te geven. Onderweg was Jonathan nogal in een lollige bui. Hij had tegen zijn vrouw verteld dat wij hem een bloemetje hadden gegeven. Zijn vrouw had geantwoord dat hij niet meer met ons op pad mocht. Vervolgens begon hij heel serieus te vertellen dat zijn leven eigenlijk over was nadat hij getrouwd was. Hij wilde van alles doen, maar dat kon niet meer. Hierop zong Angela: ‘I know what I want and I want it now’. ‘Ja’, zei Jonathan, ‘dat zei ik ook toen ik mijn vrouw zag’. Wij kwamen niet meer bij van het lachen.
Intussen waren wij in Stellenbosch aangekomen en kon het wachten gaan beginnen. Gelukkig wisten wij hoe Jacques, de zoon van Suzette, eruit zag. Op een gegeven moment zagen wij zijn auto al drie keer voorbij komen, maar hij stapte maar niet uit. Angela wilde al met zijn tas gaan zwaaien, zodat hij het zou zien. Toen kwam hij al aanlopen. Hij kon geen parkeerplek vinden. Typisch hoor, die mannen. Altijd te laat met van die rare smoesjes. Nou ja, de tas was nu in ieder geval op zijn bestemming.
Na deze korte ontmoeting vertrokken wij naar de laatste wijnproeverij. Dit was Zorgvliet. Onderweg praatte Angela met Jonathan over Sander. Op een gegeven moment vroeg Jonathan of Sander wel op Angela zou wachten. Angela had hem bijna een stomp gegeven. Wat een opmerking! Angela vroeg dan ook direct of hij niet op zijn vriendin zou wachten. Hij wachtte eerst een poosje en zei vervolgens dat hij wel zou wachten. Niet echt overtuigend.
Bij Zorgvliet aangekomen, moesten wij direct aan een zorginstelling voor ouderen denken. Nou, als zij hier een wijntherapie als voorschrift geven, dan willen wij ons ook wel inschrijven! Ook hier hebben wij weer vijf wijnen geproefd. Dit keer gingen wij op het advies van de barman af. Deze wijnen hadden helaas over het algemeen ook een brandsmaak. Het zal wel bij deze wijnstreek horen.
Angela begon ook al aardig aangeschoten te worden. Zij wilde één van de wijnen wegspoelen, maar deed dit niet in de daarvoor bestemde kan. Nee, zij gooide de wijn in de waterkan. Emilie wilde haar nog waarschuwen, maar het was al te laat. Vervolgens kwam Emilie niet meer bij van het lachen. Volgens Jonathan keek Angela teveel naar de barman. De barman bemoeide zich er ook nog even mee. Wij mochten niet zo lachen, want daar werd Angela verlegen van. Nou ja, dat was weer een hele ervaring.
Het laatste bezoek van deze dag werd gebracht aan Franschhoek. Helaas begon het al te regenen, dus wij konden hier niet echt lekker rondlopen. Jonathan liet ons nog even het monument zien dat opgericht is voor de komst van de Franse Hugenoten in dit plaatsje. Je kwam hier dan ook best veel Franse namen tegen.
Rond 15.45 uur vertrokken wij weer richting huis. Onderweg vroeg Angela nog naar Jonathans lievelingsgetal. Dit was zeven, omdat dit mensen zo lekker verward. Wij keken hier heel raar bij, waarop hij weer kon antwoorden: ‘Zie je, het werkt altijd!’
Thuis hebben wij eerst nog lekker gerummikubd. Helene was intussen druk bezig met het klaar maken van het eten. Vanavond zou Ray blijven eten en daarna zouden zij naar het café gaan om daar een quiz te spelen. Wij hoefden vanavond dus weer niet te koken. Wat zijn wij toch een bofkonten!
Na het eten hebben wij nog de film Across the universe gekeken. Echt een leuke film met allemaal muziek van de Beatles. Dat was dus lekker swingen voor de televisie!
’s Avonds natuurlijk ook nog met het thuisfront gebeld in verband met de verjaardag van mama Nicolaï. Altijd fijn om weer even met elkaar te praten. Daarna de film verder afgekeken en naar bed, want wij zouden vroeg worden opgehaald voor onze volgende tour.
Heel veel knuffels en -xxx-jes van de drie Afrikaantjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
