Robben Island
Door: Angela, Emilie en Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
17 November 2008 | Namibië, Windhoek
Vrijdag 14-11-2008
Yes, you go around the island,
Met deze woorden in ons achterhoofd belden wij naar de maatschappij waarmee wij zouden gaan varen vandaag. Er stond nogal een sterke wind en wij wisten niet of de boot wel zou uitvaren. De boot zou uitvaren dus wij konden ons klaar gaan maken.
Om 10.00 uur werden wij door Jonathan opgehaald en gedropt bij het Waterfront. Toen wij langs een scheepswerf reden, riep Jonathan: ‘kijk dat is jullie boot. Zij zijn er nog even mee bezig.’ Oké, wij zijn ook weer niet zo blond dat wij geloven dat wij gaan varen met een wrak dat in tweeën ligt.
Eerst hebben wij onze boottrip betaald en zijn toen naar de boot gelopen waarmee wij zouden vertrekken. Om 10.50 uur mochten wij eindelijk aan boord. Uiteindelijk voeren wij om 11.00 uur met zeven personen in totaal weg.
Na een goed uur varen, kwamen wij bij het begin van Robben Island aan. Wij voeren langs de kant waar de gevangenis is gelegen. Toen wij de helft van het eiland hadden gehad, keerde de boot om. Wat nou, Yes, you go around the island! Al met al was het toch een mooie trip. Lekker weer, dus wij konden intussen mooi bijbruinen.
Op de wal aangekomen, was het tijd om te gaan eten. Dit hebben wij bij het amfitheater gedaan, waar net een jongenskoor aan het oefenen was.
Daarna nog wat rondgelopen in het Waterfront. Een foto voor Helene laten afdrukken van ons en er een leuke fotoknijper bijgekocht, zodat zij hem mooi kon neerzetten. Nog even een lekker soft ijsje gegeten en daarna gingen wij maar weer eens naar de Spur.
Vandaag hebben wij het nog beter aangepakt dan de vorige keer. Wij zijn begonnen met twee milkshakes en een sappie voor Angela. Daarna volgde een miniplateau met minikebabs en calamariringen. Als hoofdgerecht heeft Angela de garlicfillet gegeten, en Christine en Emilie hadden allebei de dubbelburger met champignonsaus. Als toetje voor Christine een brownie, voor Emilie een marshmellow brownie en voor Angela een hot, Hot chocolademelk. Wij hebben echt weer super lekker gegeten. Het leuke van ons plekje van deze keer was dat je beneden op een ander terras keek. Wij hebben dus lekker obers zitten bespieden. De ene zat stiekem te eten, de ander zijn sloof zat niet lekker, wij hebben echt gelachen.
Toen wij net klaar waren met alles ging de telefoon van Christine. Een sms van Kim. Kim is een studente, die studenten in het buitenland interviewt. Zij wil namelijk een stukje schrijven over studenten die in het zuidelijke deel van Afrika hebben gestudeerd. Echt super dat je via onze site met mensen in contact komt en die je dan ook weer in Cape Town tegenkomt voor een interview. Wij zijn super benieuwd naar het stukje dat zij over ons gaat schrijven. Het komt in een gratis blad te staan. Zij zorgt er voor dat wij ook een exemplaar toegestuurd krijgen.
Weer afscheid genomen van Kim. Ondertussen was er een concert bezig van dat zelfde jongenskoor als van vanmiddag. Erg leuk om zo ’s avonds in de buitenlucht een concert te hebben meegemaakt.
Maar aan al het leuke komt een einde. Het was tijd om naar huis te gaan. Dus Jonathan gebeld om te vragen of hij ons op kon halen. Helaas was hij niet in de buurt en het duurde ook een hele tijd voor dat hij klaar was met hetgene wat hij moest doen. Hij voelde zich er wel een beetje rot over en vertelde ons waar wij een betrouwbare taxi konden vinden. Gelukkig hebben wij inderdaad een aardige en betrouwbare taxichauffeur gevonden. Hij vroeg waar wij naar toe wilden. Alleen wist hij niet waar dat was, dus dat was eerst een flink gezoek met een kaart, maar uiteindelijk toch gevonden. Daar gingen wij dan. Emilie zat voor in en Christine en Angela zaten achter in. De stoel van Emilie leek net een kinderzitje. Steeds als de taxichauffeur moest remmen of gas gaf, schoof haar stoel heen en weer. Bizar!
Thuis aangekomen wachtte de chauffeur netjes tot wij binnen waren en reed daarna weg.
Het was ondertussen 20.00 uur en wij waren weer kapot van de leuke dag die wij beleefd hadden. Nog even met Helene gepraat over wat wij morgen gingen doen. Zij had namelijk een leuk idee. Het leek haar leuk als wij morgen ochtend naar de World of birds zouden gaan en in de middag naar Kirstenbosch. Het leek ons ook wel leuk. Dus dan moeten wij Jonathan maar even bellen. En of je het over de duivel hebt. Hij belde om te vragen of wij veilig thuis waren. Echt lief! Nou morgen staat ook weer volgeboekt. Wij zijn benieuwd. Nu lekker ons bedje in. Mmm, wat voelt dat lekker na zo’n drukke, gezellige dag.
Heb geen hartzeer, jullie lezen morgen meer! Dikke kroel de drie Afrikaantjes.
Yes, you go around the island,
Met deze woorden in ons achterhoofd belden wij naar de maatschappij waarmee wij zouden gaan varen vandaag. Er stond nogal een sterke wind en wij wisten niet of de boot wel zou uitvaren. De boot zou uitvaren dus wij konden ons klaar gaan maken.
Om 10.00 uur werden wij door Jonathan opgehaald en gedropt bij het Waterfront. Toen wij langs een scheepswerf reden, riep Jonathan: ‘kijk dat is jullie boot. Zij zijn er nog even mee bezig.’ Oké, wij zijn ook weer niet zo blond dat wij geloven dat wij gaan varen met een wrak dat in tweeën ligt.
Eerst hebben wij onze boottrip betaald en zijn toen naar de boot gelopen waarmee wij zouden vertrekken. Om 10.50 uur mochten wij eindelijk aan boord. Uiteindelijk voeren wij om 11.00 uur met zeven personen in totaal weg.
Na een goed uur varen, kwamen wij bij het begin van Robben Island aan. Wij voeren langs de kant waar de gevangenis is gelegen. Toen wij de helft van het eiland hadden gehad, keerde de boot om. Wat nou, Yes, you go around the island! Al met al was het toch een mooie trip. Lekker weer, dus wij konden intussen mooi bijbruinen.
Op de wal aangekomen, was het tijd om te gaan eten. Dit hebben wij bij het amfitheater gedaan, waar net een jongenskoor aan het oefenen was.
Daarna nog wat rondgelopen in het Waterfront. Een foto voor Helene laten afdrukken van ons en er een leuke fotoknijper bijgekocht, zodat zij hem mooi kon neerzetten. Nog even een lekker soft ijsje gegeten en daarna gingen wij maar weer eens naar de Spur.
Vandaag hebben wij het nog beter aangepakt dan de vorige keer. Wij zijn begonnen met twee milkshakes en een sappie voor Angela. Daarna volgde een miniplateau met minikebabs en calamariringen. Als hoofdgerecht heeft Angela de garlicfillet gegeten, en Christine en Emilie hadden allebei de dubbelburger met champignonsaus. Als toetje voor Christine een brownie, voor Emilie een marshmellow brownie en voor Angela een hot, Hot chocolademelk. Wij hebben echt weer super lekker gegeten. Het leuke van ons plekje van deze keer was dat je beneden op een ander terras keek. Wij hebben dus lekker obers zitten bespieden. De ene zat stiekem te eten, de ander zijn sloof zat niet lekker, wij hebben echt gelachen.
Toen wij net klaar waren met alles ging de telefoon van Christine. Een sms van Kim. Kim is een studente, die studenten in het buitenland interviewt. Zij wil namelijk een stukje schrijven over studenten die in het zuidelijke deel van Afrika hebben gestudeerd. Echt super dat je via onze site met mensen in contact komt en die je dan ook weer in Cape Town tegenkomt voor een interview. Wij zijn super benieuwd naar het stukje dat zij over ons gaat schrijven. Het komt in een gratis blad te staan. Zij zorgt er voor dat wij ook een exemplaar toegestuurd krijgen.
Weer afscheid genomen van Kim. Ondertussen was er een concert bezig van dat zelfde jongenskoor als van vanmiddag. Erg leuk om zo ’s avonds in de buitenlucht een concert te hebben meegemaakt.
Maar aan al het leuke komt een einde. Het was tijd om naar huis te gaan. Dus Jonathan gebeld om te vragen of hij ons op kon halen. Helaas was hij niet in de buurt en het duurde ook een hele tijd voor dat hij klaar was met hetgene wat hij moest doen. Hij voelde zich er wel een beetje rot over en vertelde ons waar wij een betrouwbare taxi konden vinden. Gelukkig hebben wij inderdaad een aardige en betrouwbare taxichauffeur gevonden. Hij vroeg waar wij naar toe wilden. Alleen wist hij niet waar dat was, dus dat was eerst een flink gezoek met een kaart, maar uiteindelijk toch gevonden. Daar gingen wij dan. Emilie zat voor in en Christine en Angela zaten achter in. De stoel van Emilie leek net een kinderzitje. Steeds als de taxichauffeur moest remmen of gas gaf, schoof haar stoel heen en weer. Bizar!
Thuis aangekomen wachtte de chauffeur netjes tot wij binnen waren en reed daarna weg.
Het was ondertussen 20.00 uur en wij waren weer kapot van de leuke dag die wij beleefd hadden. Nog even met Helene gepraat over wat wij morgen gingen doen. Zij had namelijk een leuk idee. Het leek haar leuk als wij morgen ochtend naar de World of birds zouden gaan en in de middag naar Kirstenbosch. Het leek ons ook wel leuk. Dus dan moeten wij Jonathan maar even bellen. En of je het over de duivel hebt. Hij belde om te vragen of wij veilig thuis waren. Echt lief! Nou morgen staat ook weer volgeboekt. Wij zijn benieuwd. Nu lekker ons bedje in. Mmm, wat voelt dat lekker na zo’n drukke, gezellige dag.
Heb geen hartzeer, jullie lezen morgen meer! Dikke kroel de drie Afrikaantjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
