De laatste bezienswaardigheden

Zaterdag 15-11-2008

Daar gaan de drie Afrikaantjes voor hun laatste dagje,

Om 08.00 uur werd Angela ruw gewekt door de huistelefoon. Helaas was zij te laat om op te nemen. Maar eens op de mobiel van Christine kijken: twee gemiste oproepen van Jonathan. Dus maar even terugbellen. Hij zou ons een halfuur eerder op komen halen. Oké, nu nog even de zusjes wakker maken en ons dan snel klaar maken.
Om 09.30 uur waren wij op weg naar Houtbay. Wij bedankten Jonathan nog voor het vroege wekken. Ja, hij vond het niet eerlijk dat hij zo vroeg op mocht staan en wij niet. Hij dacht dus: ik bel hen maar even. En bedankt, hè!
Nou op naar de World of birds in Houtbay dus. Echt fantastisch om hier rond te lopen met alweer korting. Altijd weer een verrassing wat in de kooi zit als je binnenstapt. De tweede vraag is dan: zitten de dieren los of achter gaas? Altijd leuk om ineens bijvoorbeeld een grote uil boven je hoofd te zien zitten.
Er was ook een apenjungle met Pippi Langkousaapjes (of doodskopaapjes). Wij kwamen net op het juiste moment langs, want zij werden net gevoederd. Wij mochten de apen ook wat geven. Gewoon op het gras gaan zitten met wat eten in je hand en ja hoor, dan komen zij allemaal op je zitten. BIZAR!
Rond 12.45 uur stonden wij weer buiten. Wij waren allang blij dat wij niet onder waren gepoept, want je zag en hoorde nogal eens een klodder vallen. Dat waren dan echt van die heerlijke dunne slierten. Maar goed, wij hadden het overleefd.
Om 13.30 uur werden wij opgehaald door Jonathan, die ons nog naar Kirstenbosch zou brengen. Dit is een enorme botanische tuin. Ook hier kwamen wij weer met korting binnen onder het mom van uitwisselingsstudenten. Werkt altijd :). Pa Reedijk, u zou het hier echt geweldig naar uw zin hebben. Maar denk erom, niet van de paadjes af en op tijd terug zijn!
Wij besloten deze dag af te sluiten met een ijsje in het restaurant. Intussen Jonathan gebeld of hij ons weer op wilde komen werken. Om 16.30 uur stond hij voor het bezoekerscentrum met zijn zoontje. Hij moest even oppassen. Nou, geen probleem. Gezellie. Zijn zoontje was alleen wel ontzettend verlegen en durfde bijna niets te zeggen. Als je wat vroeg dan fluisterde hij heel zachtjes iets terug. Echt schattig.
Thuis stapten wij uit en liepen naar de voordeur. Opeens ging het raampje open en hoorden wij Jason, het zoontje van Jonathan, hard roepen: ‘Bye, bye!’ Ah, wat een poepie.
Thuis wilden wij al beginnen aan het eten, maar dat ging mooi niet door. Helene zou deze laatste avond weer voor ons koken. Wij mochten lekker aan de thee met koekjes en konden intussen een spelletje Rummikub doen.
Het werd een hele uitgebreide maaltijd met kip, spek, champignons, aardappels, spinazie, bietjes en gemengde groenten. Heerlijk!
Natuurlijk keken wij deze laatste avond nog een film. Wij keken een film, die Helene ook graag wilde zien. Konden wij gezellie met elkaar kijken. Het was een Zweedse film, die Angel farm heette. Best grappig!
Hierna zijn wij lekker naar bed gegaan. Oh ja, eerder op de avond hebben wij Helene de foto van ons gegeven met de olifantenknijper. Zij was er heel blij mee. Een olifant vergeet nooit iets zei zij ook nog.
Nou, nu is het tijd om te gaan slapen, want morgen hebben wij weer een lange reis voor de boeg.

En tot kijk, hè! De drie Afrikaantjes.
P.S.: Angela moest gewoon een keer zwemmen in het zwembad van Helene. Zij besloot dus even een frisse duik te nemen. Nou, fris was het zeker!